علی ضرغام بروجنی
رخشنده محمدی
سیده فاطمه حقدوست اسکوئی

زمینه و هدف: علیرغم پیشرفت های چشمگیر در علم و تکنولوژی پزشکی، هنوز راهی برای گریز از مرگ وجود ندارد. نگرش منطقی پرستاران به مرگ می تواند در مراقبت از بیماران رو به مرگ و خانواده آنان موثر باشد. اگر کارکنان بهداشتی- درمانی مرگ را موضوعی ترسناک و شوم بپندارند نخواهند توانست به صورتی آرام و موثر با مرگ بیماران روبرو شوند. لذا به نظر می رسد که قدم اول در طراحی نظام مراقبتی و حمایتی مناسب از مددجویان رو به مرگ و خانواده آنان، بررسی دیدگاه ها و عقاید حاکم بر ذهن پرستاران است. هدف از انجام این پژوهش تعیین مفهوم مرگ از دیدگاه پرستاران در ایران و دستیابی به بیان جدیدی از این مفهوم در جامعه بوده است.   روش بررسی: این پژوهش با رویکرد کیفی انجام شده است. داده ها طی مصاحبه های نیمه ساخت دار با ۱۲ پرستار از ۴ مرکز درمانی که بین ۲ تا ۱۸ سال تجربه کار در بخش های اورژانس، CCU ، ICU ، و انکولوژی داشتند بدست آمد. کلیه مصاحبه ها ضبط شد و پس از پیاده کردن متن کامل آنها روی کاغذ، به روش Strauss & Corbin تجزیه و تحلیل شد. در طی پژوهش چهار طبقه اصلی تحت عنوان سرانجام ناگزیر، ابهام و تردید، بازخورد اعمال انسان و تغییر دیدگاه نسبت به مرگ و زندگی ظهور کرد.   یافته ها: یافته های این پژوهش نشان داد یکی از مهمترین دیدگاه هایی که به پرستاران کمک می کند تا با پدیده مرگ بهتر برخورد کنند، اعتقاد به زندگی پس از مرگ است. شناخت مرگ به عنوان سرنوشت همه موجودات زنده نیز می تواند برای انسان آرامش ایجاد کند. چنین دیدگاهی نه تنها موجب آرامش پرستار می شود بلکه او را در ایجاد آرامش به بیمار رو به مرگ و همراهان یاری می دهد. در این پژوهش، تصویر ترسیم شده از مرگ در پرستاران، تصویری معنوی است. آنها معتقدند اشتغال در حرفه پرستاری این معنویت را در آنها افزایش داده است، به طوری که تردید هایشان در مورد زندگی اخروی کمتر شده است.   بحث و نتیجه گیری: نتایج این پژوهش دیدگاهی عمیق از مرگ در نظر پرستاران ارائه می کند که می توان از آن به عنوان پایه ای برای آموزش های پرستاری در مورد مرگ و مردن استفاده کرد.

Death, Nurses, Patients, Semantics, مرگ, پرستاران, بیماران, معناشناسی, مطالعه کیفی