شهین سالاروند
حیدرعلی عابدی
کاظم شاملو

زمینه و هدف: در سراسر جهان، جمعیت سالمندان رو به رشد می باشد. پیش بینی می شود که ۴۰ درصد افراد بالاتر از ۷۵ سال، نیاز به خدمات مراقبتی وسیع در اواخر زندگی پیدا کنند. کشورهای دارای جمعیت بالایی از سالمندان، سیاست های مراقبت طولانی مدت برای سالمندان را به وجود آورده اند. در ایران نیز سپردن سالمندان به سرای سالمندان روند صعودی دارد. تجربه استقلال و ارزشمندی سالمندانی که در این اماکن زندگی می کنند، اهمیت دارد. بی قدرتی منتهی به از دست دادن امید، احساس افسردگی و استرس می شود. قدرت بخشیدن سالمندان می تواند کیفیت زندگی و احساس رفاه آن ها را افزایش دهد . هدف این مطالعه توصیف چگونگی تجربه بی قدرتی سالمندان مقیم سرای سالمندان بوده است.   روش بررسی: در این مطالعه کیفی از روش فنومنولوژی با کاربرد نمونه گیری مبتنی بر هدف در میان سالمندان مقیم در سراهای سالمندان خصوصی و دولتی در شهر اصفهان انجام شد. نمونه گیری تا رسیدن به اشباع داده ها ادامه یافت و تعداد نمونه ها به ۱۰ شرکت کننده رسید. داده ها با مصاحبه های عمیق جمع آوری شدند. محققین در تکمیل فرایند جمع آوری داده ها از یادداشت برداری در عرصه ( Field notes ) نیز استفاده کردند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش کلایزی ( Colaizzi's method ) استفاده شد. استحکام مطالعه بر اساس دو روش باورپذیری و انتقال پذیری ( Transferability and credibility ) بود. هدف مطالعه، توصیف چگونگی تجربه بی قدرتی سالمندانی است که در سرای سالمندان زندگی می کنند. سوال اصلی پ‍ژوهش عبارت بود از، ساختار و معنی تجربه بی قدرتی سالمندان مقیم در سرای سالمندان چگونه است؟   یافته ها: سه تم اصلی که همان اجزای ساختاری تجربه بی قدرتی هستند، از داده ها استخراج گردیدند، که شامل: ۱) تحمل اجباری، ۲) در انتظار فرصتی برای خروج، ۳) محدود شدن اختیار بود.   نتیجه گیری: در این مطالعه برخی شرکت کنندگان فقدان توانایی در تغییر شرایط و تحمل اجباری را بیان کرده اند که مفهوم بی قدرتی از آن استنباط گردید. انتقال به سرای سالمندان منبعی از ترس و اضطراب در اواخر زندگی است. قدرت بخشیدن به سالمندان بستری در موسسات را می توان با دخالت دادن سالمند در تصمیم گیری در مراقبت و جنبه های دیگر زندگی در این اماکن ، انجام داد. علاوه بر این، نیازهای جسمی، روحی و معنوی سالمندان بایستی با مراقبتی همه جانبه انجام داد، زیرا صرفا با توجه به نیازهای جسمی آن ها، نمی توان امید به داشتن زندگی امیدوار کننده، با معنی و هدفمند در سراهای سالمندان داشت.

Homes for the Aged, Aging, Geriatric Psychiatry, powerlessness, خانه سالمندان، پیری، روانپزشکی سالمندان، بی قدرتی