فرنگیس شاهپوریان
زهره محمودی
فاطمه حسینی
F. Bastani
S. Parsay

سندرم پیش از قاعدگی (PMS) یکی از شایع ترین اختلالات سنین باروری است. تعیین فراوانی و شدت این سندرم و علایم و نشانه هایی که آن را همراهی می کنند هدف مطالعه حاضر می باشد.   کلیه دانشجویان دختر که در دانشکده های پرستاری- مامایی و مدیریت و اطلاع رسانی دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال ۱۳۸۴ مشغول به تحصیل بودند. (۵۰۰ نفر)، در پژوهش شرکت داده شدند .هر یک از دانشجویان برای ۲ ماه فرم یادداشت روزانه علایم پیش از قاعدگی ( PDSD ) را تکمیل کرده و عودت می دادند. معیار انجمن روانپزشکان آمریکا ( APA ) معیار تشخیصی PMS بود. برای تعیین شدت PMS و علائم و نشانه ها، میانگین امتیازات قایل شده برای دو سیکل قاعدگی، در نظر گرفته می شد که از صفر تا ۳ متفاوت بود.   از مجموع۵۰۰ نفر دانشجویی که در پژوهش شرکت داده شدند ۲۵۵ نفر فرم ها را تکمیل نموده و باز گرداندند. از بین ۲۵۵ نفر، ۴۳/۷۸ درصد (۲۰۰نفر) از PMS رنج می بردند. از بین مبتلایان ۶۲ درصد دارای PMS خفیف ۳۶ درصد متوسط و ۲ درصد شدید بودند. ۲۴ درصد از مبتلایان از نظر خلقی و ۳ درصد از نظر رفتاری دارای علایمی در حد شدید بودند، ولی از نظر علایم جسمی این درصد صفر بود. علایم و نشانه های جسمی و خلقی با علایم رفتاری ارتباط معنی دار و مثبت داشت (۰۰/۰ P= ). بین علایم جسمی و خلقی نیز ارتباط مثبت و معنی داری مشاهده شد (۰۰/۰ P= ).   با توجه به شیوع بالای سندرم پیش از قاعدگی و وجود علایم خلقی در دانشجویان مورد پژوهش تحقیقات در زمینه یافتن عوامل موثر در PMS در جامعه زنان ایرانی و همچنین درمان این اختلال برای آینده پیشنهاد می شود. شناخت علایم و نشانه های PMS در گزینش استراتژی های درمان کمک کننده می باشد.

Premenstrual syndrome, Menstrual cycle, Diagnosis and treatment of premenstrual syndrome, سندرم پیش از قاعدگی، علایم و نشانه های سندرم پیش از قاعدگی سیکل قاعدگی، تشخیص و درمان PMS