فرزانه ارژنگ نژاد - دانشگاه هرمزگان
غلامرضا قدمی - دانشگاه هرمزگان
عباس مرادیان - دانشگاه کرمان
محمد پوستی - دانشگاه هرمزگان

در جنوب شهر کرمان و در غرب روستای گلومک، مجموعه ای از دایک های دیابازی و لامپروفیری با روند شمال غرب- جنوب شرق رخنمون دارند. این دایک­ها با ضخامت حدود۱-۵ متر در سنگ­های آتشفشانی میزبان (به سن نوزا) قطعه جوپار در پهنه ایران مرکزی و بخش جنوبی قطعه پشت بادام نفوذ کرده اند. بافت غالب دایک­های دیابازی و لامپروفیری پورفیری و گلومروپورفیری است. بلورهای دیوپسید، الیوین و آمفیبول فازهای اصلی و بلورهای ریز پلاژیوکلاز در زمینه از ویژگی­های لامپروفیرهاست. سنگ های دیابازی دارای فازهای اصلی دیوپسید و فلدسپار هستند. بررسی دما- فشارسنجی به روش های مختلف نشان می دهد که فشار تبلور پیروکسن­ها حدود ۶ کیلوبار و دمای تبلور آنها حدود ۱۲۰۰ درجه سانتیگراد بوده است. دماسنجی به روش فلدسپارها دمای حدود ۵۰۰-۶۵۰ درجه سانتیگراد را نشان می­دهند که پایین بودن این دما می­تواند ناشی از دگرگونی­های زیر نقطه انجماد ترکیب فلدسپارها طی تبلور باشد. بر اساس ترکیب شیمیایی پیروکسن­ها و برپایه نمودارهای شناسایی جایگاه زمین­ساختی، ماگمای سازنده دایک­های مورد بررسی قلیایی و وابسته به پهنه فروروانش بوده و از ذوب­بخشی گوشته گارنت دار پدید آمده است.

Diabae, lamprophyre, alkaline, garnet mantle, Central Iran, Jupar, دیاباز؛ لامپروفیر؛, قلیایی؛ گوشته گارنت دار؛, ایران مرکزی؛ جوپار.