زهرا رضائی - University of Isfahan
موسی نقره ئیان - University of Isfahan
امیلیو ساکانی - University of Ferrara

گدازه های بالشی افیولیت سبزوار دارای بافت های واریولیتی، پورفیری با خمیره ریزسنگی، میان دانه­ای و بادامی و کانی های پلاژیوکلاز، کلینوپیروکسن (اوژیت- دیوپسید)، اولیوین، آمفیبول (منیزیوهاستینگزیت) و کانی های کدر هستند. ترکیب شیمیایی کلینوپیروکسن ها سری ماگمایی آهکی-قلیایی و محیط زمین­ساختی بازالت های قلیایی درون­صفحه ای نشان می دهند. این سنگ ها از نظر زمین شیمیایی، دو گروه ۱) در اصل آندزیت، آهکی-قلیایی و دارای TiO۲ پایین و ۲) بازالت های قلیایی با TiO۲ بالا تقسیم می­شوند. با توجه به نمودار عناصر کمیاب بهنجار شده نسبت به بازالت های پشته های میان اقیانوسی مورب عادی ((N-MORB، گروه ۱ غنی شدگی در Th، U، La و تهی شدگی در Ta، Nb و Ti و گروه ۲ غنی شدگی Th، Ta و Nb نشان می دهند. سنگ های آهکی-قلیایی در محیط زمین­ساختی فرورانش و در اثر پوسته قاره ای تولید شده و در جنوب صفحه توران فوران یافته­اند. برخلاف آن، سنگ های قلیایی در صفحه اقیانوسی تشکیل می شوند و سپس به طور زمین ساختی به مجموعه جلوی قوس افزوده می گردند.

Sabzevar ophiolite, pillow lava, mineral chemistry, Mesozoic, northeast Iran, افیولیت سبزوار؛ گدازه بالشی؛ شیمی کانی؛ مزوزوئیک؛ شمال شرق ایران.