هادی شوریده - دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز
حسن پاک نیت - دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز
سجاد زارع - دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز

زیره سبز از مهم­ترین گیاهان دارویی در ایران است که در غذاهای سنتی مصرف می گردد. چون این گیاه به آبیاری اندکی جهت انجام دوره رشد خود نیاز دارد، گیاهی مهم در مناطق خشک و نیمه خشک ایران به شمار می رود. جهت تعیین توده های بومی مقاوم به تنش خشکی آزمایشی بر روی این گیاه تحت دو تیمار آبیاری کامل و قطع کامل آبیاری در مرحله گلدهی انجام شد. فراسنجه­های پتانسیل آب برگ، پتانسیل اسمزی، شاخص برداشت و شاخص حساسیت به تنش بر روی این توده­های بومی بررسی شدند. توده های بومی سبزوار، تبریز و سروستان فارس مقاومت به تنش را نشان دادند. با انجام تجزیه کلاستر به روش سینگل لینکاژ، توده های بومی سبزوار، سروستان فارس، تبریز و خراسان۲-۳۷۴ در یک گروه و توده های بومی زیرکوه قائن، گناباد و فردوس در یک گروه دیگر و توده بومی کرمان به تنهایی در گروهی مجزا قرار گرفتند.

توده های بومی, زیره سبز, تجزیه خوشه ای, مقاومت به خشکی, L. Cuminum cyminum