محسن نوغانی دخت بهمنی - دانشیار، گروه علوم اجتماعی دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران
مهدی نیک خواه - دانشجوی دکتری، جامعه شناسی اقتصادی و توسعه دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران

پژوهش حاضر در قالب روش کیفی و از نوع رویکرد پدیدارشناسی به منظور شناسایی کنش های آموزشی خانواده ها در مواجهه با پیامد های اقتصادی کرونا انجام گردیده است. جامعه آماری این پژوهش خانواده های دانش آموزان پسر متوسطه اول، ساکن در شهرک رباط طرق مشهد تشکیل میدادند. روش نمونه گیری در این تحقیق از نوع نمونه گیری غیر احتمالی و به شیوه هدفمند با حداکثر تنوع یا ناهمگونی از میان جامعه هدف می باشد. فرآیند نمونه گیری تا ۱۰ مورد ادامه یافت و پس از آن محقق شاهد اشباع نظری داده ها بود. جهت تجزیه و تحلیل داده های از روش هفت مرحله ای کلایزی استفاده گردید. جهت بررسی اعتبار داده های تحقیق از چهار معیار کوبا و لینکلن استفاده گردید. یافته های تحقیق نشان می دهد که خانواده ها به طور متفاوت به این پیامد های پاسخ داده اند. کنش های آنها به صورت کلی سه نوع است. عدم سرمایه گذاری در آموزش فرزندان( ترک تحصیل موقت) شامل مقوله های : ویژگی های شخصی والدین، محدودیت های مالی، نبود امکانات می باشد. کاهش سرمایه گذاری در آموزش فرزندان( ادامه تحصیل با سختی و مشقت) که شامل مقوله های کمک اقوام و اطرافیان، بهینه سازی نیروی کار، تغییر در شغل سرپرست، صرفه جویی در هزینه ها می باشد و سرمایه گذاری در آموزش فرزندان بدون مشکل(ادامه تحصیل بدون مشکل) که شامل مقوله های آگاهی و نظارت والدین، تامین مالی و وجود امکانات کافی می باشد.

تاب آوری, تاب آوری خانواده, کرونا