حسن بهزاد گندشمین - department of philosophy at IKIU-qazvin

از نظر هایدگر تاریخ فلسفه غرب با اینکه با پرسش از معنای وجود به­عنوان رسالت متافیزیک شروع می­شود، اما توسط فیلسوفی چون افلاطون تحریف می شود و تاریخ فراموشی هستی از همان آغاز شروع می شود. به­نظر هایدگر بحران علوم اروپایی و مرگ معنا، که  ناشی از نیهیلیسم هستی شناختی است، از دوگانه انگاری های متافیزیکی، که به­خاطر غفلت از مفهوم هستی و مستتر شدن این بنیادی ترین امر در طول قرن­ها فلسفه­ورزی صورت گرفته است، سرچشمه می گیرد. هایدگر بر آن است که با واکاوی پدیدارشناسانه هرمنوتیکی دازاین به­عنوان موطن اصلی ای، که نخستین و بنیادی ترین مساله فلسفه، یعنی «چیستی هستی» در آن بالیدن گرفته است، راهی نو برای فلسفه ورزی، پیش­روی اندیشمندان عصر برای رهایی از این «کویر بزرگ که هر روز وسعت می گیرد» (قول معروف نیچه که هایدگر در کتاب متافیزیک چیست؟ آنرا واکاوی کرده است) قرار می­دهد. این پژوهش سعی برآن دارد که شاخصه ها و اهداف پدیدارشناسی هرمنوتیکی هایدگر را در نقد فلسفه های پیشین و در راستای هستی شناسی بنیادین، که طرحی است برای فهم هستی، بررسی کند.

Being, Ontology, Hermeneutical Phenomenology, Metaphysics, Heidegger, هستی, هستی­شناسی, پدیدارشناسی هرمنوتیکی, متافیزیک, هایدگر