تاثیر مصرف تلفیقی ورمی کمپوست و کود مرغی در شرایط مختلف کم آبیاری بر رشد و عملکرد گیاه خیار
عنوان مقاله: تاثیر مصرف تلفیقی ورمی کمپوست و کود مرغی در شرایط مختلف کم آبیاری بر رشد و عملکرد گیاه خیار
شناسه ملی مقاله: JR_JSW-37-2_005
منتشر شده در در سال 1402
شناسه ملی مقاله: JR_JSW-37-2_005
منتشر شده در در سال 1402
مشخصات نویسندگان مقاله:
مجید بهدارنژاد - دانشگاه زابل
حلیمه پیری - دانشگاه زابل
معصومه دلبری - دانشگاه زابل
خلاصه مقاله:
مجید بهدارنژاد - دانشگاه زابل
حلیمه پیری - دانشگاه زابل
معصومه دلبری - دانشگاه زابل
در این تحقیق به بررسی سطوح مختلف آب آبیاری، ورمیکمپوست و کود مرغی بر خیار پرداخته شد. آزمایش بهصورت کرتهای خرد شده در قالب طرح کامل تصادفی انجام گرفت. تیمارها شامل ۳ سطح کود مرغی (۲، ۴ و ۸ تن در هکتار)، ۳ سطح ورمیکمپوست (۳، ۶ و ۹ تن در هکتار) و ۳ سطح عمق آبیاری (۱۰۰، ۷۵ و ۵۰ درصد نیاز آبی گیاه) بود. ورمیکمپوست و کود مرغی هر دو قبل از کاشت به خاک داده شد. برداشت محصول هر ۳ روز یکبار انجام شد. وزن، قطر و طول میوه، طول بوته، درصد پروتئین و کلروفیل برگ در هر کرت بهدقت اندازهگیری شد. همچنین عملکرد و بهرهوری مصرف آب آبیاری در پایان فصل محاسبه شدند. نتایج نشان داد که تیمار آبیاری، کود مرغی و ورمیکمپوست بر پارامترهای اندازهگیری شده در سطح احتمال ۱ و ۵ درصد تاثیر معنیداری داشت. کاهش مصرف آب باعث کاهش عملکرد و اجزای عملکرد گردید اما از این نظر بین تیمار ۱۰۰ و ۷۵ درصد نیاز آبی گیاه تفاوت معنیدار مشاهده نشد. بیشترین مقدار عملکرد در تیمار ۱۰۰ درصد نیاز آبی گیاه و مصرف ۴ تن در هکتار کود مرغی و ۶ تن در هکتار ورمیکمپوست به دست آمد که از این نظر با تیمار ۷۵ درصد نیاز آبی تفاوت معنیدار مشاهده نشد. بررسی اثرات میزان آب آبیاری بر مقدار پروتئین ماده خشک میوه نشان داد بیشترین مقدار پروتئین ماده خشک میوه (۳۱/۵۶ درصد) در تیمار ۷۵ درصد نیاز آبی به دستآمد و پروتئین ماده خشک در سایر تیمارها کمتر بود. در بررسی اثر متقابل ورمیکمپوست و کود مرغی بیشترین درصد پروتئین ماده خشک خیار در تیمار ۴ تن در هکتار کود مرغی و ۶ تن در هکتار ورمیکمپوست (۴۲/۵۸ درصد) حاصل شد. استفاده همزمان ۸ تن در هکتار کود مرغی و مصرف سطوح مختلف ورمیکمپوست درصد پروتئین ماده خشک را کاهش داد. اثر عمق آب آبیاری، کود مرغی و ورمیکمپوست و اثرات متقابل آنها در سطح احتمال ۱ و ۵ درصد بر مقادیر کلروفیل a و b تاثیرگذار بود. با کاهش عمق آب آبیاری مقادیر کلروفیل a و b کاهش یافت. بیشترین مقدار کلروفیل a (۶۳/۰ میلیگرم بر گرم وزن تر) و کلروفیل b (۳۶/۰ میلیگرم بر گرم وزن تر) از تیمار ۱۰۰ درصد نیاز آبی گیاه بهدست آمد اما از این نظر با تیمار ۷۵ درصد نیاز آبی تفاوت معنیدار نداشت. اثر متقابل ورمیکمپوست و کود مرغی نشان داد استفاده ۴ تن در هکتار کود مرغی و ۶ تن در هکتار ورمیکمپوست بیشترین تاثیر را بر مقادیر کلروفیل داشت. با توجه به نتایج بهدست آمده میتوان مقدار آب داده شده به گیاه را به مقدار ۷۵ درصد نیاز آبی گیاه کاهش داد و با مدیریت مناسب میتوان بدون کاهش معنیدار عملکرد محصول، مقدار آب کمتری مصرف نمود. اثرات متقابل ورمیکمپوست و کود مرغی نشان داد در استفاده ۶ تن در هکتار ورمیکمپوست برای جلوگیری از کاهش عملکرد و اجزای آن بایستی مصرف کود مرغی تا ۴ تن در هکتار کاهش یابد؛ اما زمانیکه سطوح بیشتر ورمیکمپوست (۹ تن در هکتار) استفاده شود، مصرف کود مرغی باید تا ۲ تن در هکتار کاهش یابد.
کلمات کلیدی: بهره وری مصرف آب, پروتئین ماده خشک, عملکرد, کلروفیل, مدیریت کود دهی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1715650/