فاطمه مالکی فروشانی - کارشناسی ارشد فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد اصفهان

مبانی حقوقی و دفاتر رسمی صحت و مشروعیت تعهد ثالث به پرداخت مهریه را تایید و تاکید نموده است. اصولا زوج مکلف به پرداخت مهریه است؛ اما ممکن است به موجب شرطی در عقد نکاح، ثالث به پرداخت مهریه متعهد گردد. از منظر حقوقی چنین شرطی صحیح است و آثار و احکام شروط بر آن مترتب است. شرط مذکور می تواند در قالب شرط بنایی ابتدایی و شرط ضمن عقد در عقد نکاح ظهور یابد. شخص ثالث می تواند مهریه را تضمین کند یا بر عهده بگیرد که در صورت تضمین و فوت ضامن طبق ماده ۲۶۸ قانون امور حسبی، ورثه مسئول مضمون به یا همان مهریه باشد که در عمل آثار مشابهی با تعهد ثالث دارد. در سند (قباله) ازدواج، در قسمت مربوط به مهریه معمولا و مفادا نوشته می شود که مهریه زوجه فلان مبلغ و بر ذمه زوج است که عندالمطالبه باید به زوجه بپردازد و ذیل آن را زوج (متعهد) و زوجه (متعهدلها) آن را امضا می کنند. حال اگر پدر زوج هم ذیل آن را بدون قید و شرط امضا کند، هیچ تعهدی را عهده دار نشده و امضای وی در حد امضای یک شاهد می تواند معتبر باشد. به بیان دیگر امضاء مزبور پدر زوج را ضامن پرداخت دین زوج نمی کند، زیرا سند مزبور در زمره اسناد و اوراق تجاری نظیر برات و سفته نیست. شرط پرداخت مهریه هر چند در سند ازدواج منعکس نشده باشد، نیز صحیح است.در تمام مواردی که ذکر شد، امکان دارد شخص ثالث به تعهد خویش عمل کند و مهریه را بپردازد. در نوشتار حاضر به صورت توصیفی تحلیلی و با روش کتابخانه ای به واکاوی ضمانت اجرای تخلف شخص ثالث از اجرای تعهد به پرداخت مهریه پرداخته شده است.

ضمانت اجرا،تخلف از تعهد،پرداخت مهریه،تعهد ثالث