بررسی انواع آنتی بادی های مونوکلونال در درمان سرطان

آنتی بادی ها گروهی از گلیکوپروتیین های مشابه ساختاری و عملکردی هستند که در پاسخ به مواجهه با جسم خارجی یا آنتی ژن در ژن در بدن تولید می شوند. عملکرد آنتی بادی ها اتصال به آنتی ژن و ممانعت از اتصال آن به گیرنده های روی سلول های هدف و نیز پوشاندن میکروارگانیزم های مهاجم به منظور شناسایی و تخریب توسط سایر اجزای سیستم ایمنی است . در سرم خون هر فرد بین ۱۰۷ تا ۱۰۹ مولکول مختلف آنتی بادی وجود دارد و با این وجود تعیین دقیق ساختمان مولکول های آنتی بادی امکان پذیر نیست زیرا سرم حاوی مخلوطی از آنتی بادی ها است که توسط کلون های مختلف لنفوسیتی B تولید می شوند که اصطلاحا آنتی بادی های پلی کلونال (پادتن های چند دودمانی ) نامیده می شوند. بسیاری از آنتی بادی های مونوکلونال برای درمان سرطان مورد استفاده قرار می گیرند. این ها نوع خاصی از داروها هستند که در درمان هدفمند سرطان مفید واقع می شوند و به گونه ای طراحی شده اند تا بتوانند سلول های خاصی را هدف بگیرند. سلول های سرطانی پروتئین هایی دارند که پیام های ژنتیکی رشد و تقسیم بدون توقف را به آنها می رسانند و آنتی بادی های مونوکلونال دققای همین پروتئین ها را هدف می گیرند. به عنوان مثال یکی از انواع این نوع داروها داروی ریتوکسیماب است که به پروتئین هایی به نام CD۲۰ روی سلول های نوع B، در برخی از انواع سرطان ها می چسبد و باعث می شود تا سیستم ایمنی آنها را نابود کند.

Keywords:

آنتی بادی ها , آنتی بادی مونوکلونال , آنتی بادی پلی کلونال , سرطان