مسعود ناروئی - استادیار دانشگاه فرهنگیان استان سیستان و بلوچستان
ایوب آچاک - دانشجومعلم کارشناسی زبان و ادبیات فارسی پردیس شهید مطهری زاهدان_دانشگاه فرهنگیان

به داستان کوتاهی که پیرامون قهرمانی خیالی دور می زند و با سبک و سیاقی مصنوع، سرگذشت و حوادثیرا که برای او اتفاق می افتد، روایت کند، مقامه گویند. این نوع نوشته نخست در ادبیات عرب رواج یافت.در پژوش حاضر، برآنیم که در چند ساحت به نقد و تحلیل، ترجمه سلیس و روان، معنی اصطلاحات ولغات و ریشه یابی صرفی و نحوی آنها و به تبع آن، نکات بدیعی و بلاغی موجود در مقامه را که با هدفتصویرگری و تجسم بهتر موضوع بکار رفته است، بپردازیم. در این داستان شیوه ی روایت شناسی و ساختارگفتگوی طرفین، همراه با اقتباس از آیات؛ روایات و مثل ها، از نظر مهندسی شکل، بافتی دلپذیر و ساختیلطیف از این حکایت به دست می دهد. شروع زیبا و بدون مقدمه سازی و پایان شگفت آور آن که با ناپدیدشدن شخصیت موهوم در مقامه، همراه است بر تاثیر نوشته در خاطر مخاطب می افزاید.

مقامه، نقد، عیسی بن هشام، ابوالفتح اسکندری، ابوزید