مبینا اشرفی - گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی دکتر علی شریعتی، دانشگاه فردوسی مشهد

زبان هر کس نشان دهنده افکار، احوالات و جهان بینی اوست. هنگامی که آثار سعدی را بر اساس موضوعات گوناگونآن طبقه بندی می کنیم، گویی زبان و ذهن او تا حدودی برای ما آشکار و شفاف می شود، عواطف، احساسات، ابعاد وزوایای گوناگون شخصیتش، امیدها و نا امیدی هایش همه و همه در چشم ما رنگ می گیرد باید دانست که چرا سعدیآوازه سخنش آنقدر مرتفع و بلند شده است. اینکه سعدی تا توانسته سعی کرده است خود واقعی اش را در صحنهسرایش حاضر کند و از هر دری سخنی گفته است و با هر سن و طبقه ای طرح دوستی ریخته است خود این نکاتمهم ترین تواملی هستند که سعدی را سعدی ساخته اند. شاعری که در عصیده چاپلوسی نکرد و در حکایات ، داستانپرداز صرف نبود همین تناقض های متن و الگوی بافتی آن صیت سخنش را به عرش اعلی برده است. این پژوهش بامطالعات کتابخانه ای و جستجو در دفتر و کلیات سعدی با هدف یافتن و رسیدن به سلسله نکاتی که چرا دیگران راسعدی نساخته است و ما در دوره معاصر سعدی نداریم؟ پیش رفته است. آوردن مثال ها و نمونه های متنی فراوان،هدف نگارنده نبوده و نخواهد بود ما باید بتوانیم از داخل منبع اصلی که متنمان است تحلیل ها و بررسی های خودمان رابیرون بکشیم. اما سترگ هدف این پژوهش با توجه به اینکه تحقیقات بسیاری پیرامون این موضوع و موضوعاتی از اینقبیل صورت گفته است این است که به ما بگوید سعدی چگونه نوشته است نه اینکه سعدی چه نوشته است.

سعدی، گلستان، بوستان، قصاید، رباعیات