علیرضا انصاری مهیاری - استادیار گروه حقوق، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد ، ایران
زهراسادات حسینی - دانشجوی دکترا حقوق بین الملل، گروه حقوق، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران
شهناز شمس - دانشجوی دکترا حقوق بین الملل، گروه حقوق، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران

حق بر سلامتی یکی از حقوق بشری است که برای استیفای سایر حقوق بشری نیز ضروری قلمداد م یشود. بررسی علل و موانع عدم اجرایحق بر سلامت در ابعاد بین المللی از وظایف مهم سازمانهای بین المللی مربوطه در این زمینه می باشد. در مقدمه اساسنامه سازمان بهدا شتجهانی حق هر انسان برای دسترسی به بالاترین سطح ممکن سلامتی عنوان شده است. محقق شدن حق بر سلامت در تمامی کشورها نیازمندیک انسجام جهانی و بین المللی و همکاری تمامی دولتها را می طلبد. متاسفانه با پیشرفت فناوری و تکنولوژی، کماکان اکثر کشورها درزمینه اجرای حق بر سلامت درکشور خود عاجز هستند که باید یک عزم جهانی در این زمینه ایجاد شود تا بتوان شاهد برقراری این حق درتمامی کشورها و افزایش ارتقای سلامت در ابعاد بین المللی و جهانی بود. از مهم ترین مصادیق حقوق بشر که اسان ها از آن برخوردار هستندو در اسناد بین المللی بیشماری نیز به آن پرداخته شده است، حق بر سلامت می باش د.حق بر سلامت از جمله حوق مهم مورد توجه دولت هابوده که دولت ها در تضمین این حق اقدامات مختلفی را انجام داده اند. از جمله کشورهای که به این حق پرداخته اند، کشور ایران می باشد .کشور ایران به برخی اسنادی که در زمینه حق بر سلامت وجود دارد پیوسته و مقرراتی را در این زمینه نیز ایجاد و به تصویب رسانده و اقداماتیرا برای تضمین این حق انجام داده و در قوانین داخلی خود نیز به این اسناد پرداخته است. بنابراین محققین در این پژوهش با استفاده ازروش توصیفی تحلیلی به بررسی جایگاه حق بر سلامت در اسناد بین المللی و قوانین داخلی جمهوری اسلامی ایران می پردازد.

گستره جهانی، حق بر سلامت، حقوق بشر، مقررات بین المللی و ملی، حقوق بین الملل، سازمان جهانی بهداشت