وضعیت کارگران در دوره قاجار تا دوره ناصرالدین شاه با وجود آنکه ذخایر نفتی در ایران به دست نیامده بود مطلوب بود اما از دوره مظفری و پس از آن در دوران مشروطه و دوره حکومت پهلوی اول ، اوضاع اقتصادی ایران با وجود درآمدهای نفتی خوب نبود و قدرت خرید کارگران با توجه به درآمد و تورم بسیار پایین بود.پس از ملی شدن صنعت نفت و کودتای ۱۳۳۲ ، با فروش نفت، درآمدهای ارزی کشور افزایش یافت و بهبود نسبی در قدرت خرید کارگران به وجود آمد. دردهه پنجاه، درآمدهای نفتی بازهم بیشتر شد و در پی آنقدرت خرید کارگران افزایش یافت. با این حال این افزایش حقوق با توجه به درآمدهای نفتی چندان زیاد نبود و انتظارات کارگران بیش از آن بود به همین علت آنها با انقلاب اسلامی همراه شدن د و پس از انقلاب اسلامی با وجود تحریم های نفتی و روابط خارجی تیره و جنگ با عراق، اوضاع کارگران بهتر بود. به خصوص آنکه پس از جنگ ایران و عراق از سال ۱۳۶۷ تا تحریم های سخت دولت امریکا علیه ایران در سال ۱۳۹۰ ، قدرت خرید کارگران روند مطلوبی داشت.