مقایسه اثربخشی دو رویکرد زوج درمانی رفتاری التقاطی و تلفیقی طرحواره مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تحمل ناکامی ،انعطاف پذیری شناختی و رضایت زناشویی زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

زمینه و هدف مولتیپل اسکلروزیس یک بیماری نورودژنراتیو پیش رونده است سلامت روان و برخورداری از رضایت زناشویی شاخصی مهم در پیش آگهی مطلوب درمانی در اختلالات عصب روانشناختی پیش رونده همچون مولتیپل اسکلروزیس می باشد. مطالعه حاضر اولین پژوهش انجام شده در مقایسه اثربخشی دو رویکرد زوج درمانی رفتاری التقاطی و تلفیقی طرحواره مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تحمل ناکامی و رضایت زناشویی در زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس میباشد. روش: در یک کارآزمایی مقدماتی تصادفی طی سال ۱۴۰۰ ۴۲ بیمار زن مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس به همراه همسرانشان با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و با استفاده از روش تصادفی سازی بلوکی در قالب دو گروه درمانی و یک گروه کنترل تخصیص یافتند دو گروه درمانی به مدت ۱۰ جلسه هفتگی هر یک تحت یکی از درمان های زوج درمانی رفتاری التقاطی و تلفیقی طرحواره مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفتند و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت پرسشنامه تحمل ناکامی و رضایت زناشویی در سه برهه زمانی پیش آزمون پس آزمون و پیگیری توسط شرکت کنندگان تکمیل شد. دادهها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس و اندازههای تکراری تحلیل شد. یافتهها نتایج اولیه نشان داد که هر دو درمان نسبت به گروه کنترل اثر بخشی معناداری بر شاخص رضایت زناشویی بیماران ایفا نمودند که تا مرحله پیگیری سه ماهه پایدار ماند (۰٫۰۵>allaps.). علاوه ،براین نتایج ثانویه نشان داد که تفاوت معناداری بین اثر بخشی دو درمان وجود ندارد (۰٫۰۵