مریم پورحیدر توچاهی - دانشجوی دکتری معماری، گروه معماری و شهرسازی، واحد رشت ، دانشگاه آزاد اسلامی ، رشت ، ایران.

امروزه کیفیت و جذابیت عرصه های عمومی شهری به یکی از مهمترین خواسته های شهروندان و معیارهای سنجش کیفیت شهرها تبدیل گردیده است . در این میان محدوده پیاده راه به دلیل ویژگی های خود در ایجاد تعاملات اجتماعی در عصر ارتباطات مجازی و نیز تحریک اقتصادی نواحی پیرامونی و به عنوان پهنه های چند عملکردی که طیف متنوعی از فعالیت ها در بر می گیرند، از نقش اساسی برخوردارند. در این پژوهش شناخت روش های ارتقای کالبد و منظر شهری از طریق تعاملات اجتماعی مورد توجه قرار گرفته است . لذا در ابتدا سعی شده مولفه های تاثیرگذار بر حضور پذیری در فضای شهری به ویژه خیابان با عملکرد بین محله ای، شناسایی شود. نمونه مورد مطالعه در این پژوهش پیاده راه فرهنگی شهر رشت می باشد. روش تحقیق به کار رفته در این پژوهش توصیفی -تحلیلی کمی و روش گردآوری اطلاعات اسنادی، کتابخانه ای و میدانی است و نرم افزار مورد استفاده برای تحلیل Depth map و Spss می باشد. با استفاده از آزمون همبستگی ، واریانس و رگرسیون رابطه بین متغیرهای مستقل و وابسته تحلیل گردید. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش مشاهده، پرسشنامه و مصاحبه است . یافته ها نشان می دهد نفوذ پذیری و خوانایی کالبدی از مهمترین مولفه های کالبدی موثر در ارتقای تعاملات اجتماعی شهروندان می باشند.

تعاملات اجتماعی ، منظر شهری، چیدمان فضایی