کیان یوسف زاده - پژوهشگر کارشناسی ارشد ، گروه معماری ،دانشگاه آزاد واحد لاهیجان - ایران

کودکان با توجه به ساختار آفرینش خود از میل به فراگیری و ماجراجویی بیشتری نسبت به بزرگسالان برخوردارند. ازطرفی ما موظف به مطالعه ی بیشتر در مورد این ظرفیت ها و بهره گیری آن ها در راستای افزایش قوه ی خلق کردن و پویایی کودک هستیم . کارل راجرز (روانشناس آمریکایی) بر این باور است که اگر قرار است انسان خلاقانه عمل کند به دو ویژگی امنیت روانی و آزادی روانی نیاز خواهد داشت . از این رو با در نظر گرفتن این مساله که دنیای کودکان بسیار منعطف ، امن ، آزاد و نامشروط است ؛ بهتر است آگاهانه از این فرصت استفاده و کودک را به سمت دنیایی پویاتر سوق دهیم. همچنین بر اساس کاوش هایی که در ماهیت روانی کودکان شکل گرفته می دانیم که لازمه ی بهره بردن حداکثری در اهدافی که برای فعالیت های آموزشی و پرورشی کودکان عنوان شده اند ، استفاده از توامان بازی و ورزش بصورت همزمان هستند . پس در روند طراحی باید بطور پیوسته به این اصل مهم توجه شود.بطورکل در دنیای امروز با وجود مغایر بودن الویت ها و نبود فضاهای استاندارد ، دو معضل سرکوب حرکت و نداشتن تناسب وزن در کودکان را می توان جزء اصلی ترین مشکلات و آسیب های دنیای کودکان نام برد . از این سو معماران میکوشند همواره بهترین طرح ها را برای بالا بردن سطح انعطاف فضایی ارائه دهند تا در پی آن حس پویایی بیشتر حاصل شود .

پویایی ، سلامتی ، خلاقیت ، انعطاف پذیری ، حس مکان