هادی عمرانی - دانشگاه گلستان
محسن موذن - دانشگاه تبریز
رولند ابرهنسلی - دانشگاه پتسدام
رومین بوسکو - دانشگاه پتسدام
تاتسوکی سوجیموری - دانشگاه علوم اوکایاما

اغلب نمونه­­های اکلوژیتی شاندرمن از آمفیبول، کانی­های اپیدوت و کلریت به عنوان فازهای مرحله­ی دگرگونی پسرونده تشکیل شده­اند. در برخی از آن­ها، آمفیبول دارای منطقه­بندی است که در حاشیه خود دارای Fe و Al بالا و در مرکز دارای Mg بالا هستند. ترکیب آمفیبول­ها از مرکز به حاشیه از هورنبلند ترمولیتی به هورنبلند چرماکیتی و ادنیتی تغییر می­کند. بخش مرکزی میانبارهای آمفیبول در اپیدوت­ها ترکیب مشابه با مرکز آمفیبول­های زمینه دارد و ترکیب کانی در حاشیه­ نیز مگنزیو هورنبلند است. اپیدوت­ها شامل زوئیزیت و کلینوزوئیزیت بوده و در اغلب نمونه­ها هر دوی آن­ها وجود دارند. این کانی­ها نیز منطقه­ای است و در مرکز از Al و در حاشیه از Fe غنی هستند. مقدار   اپیدوت­ها در بخش مرکزی ۰۹/۰ و در حاشیه­ی آن ۱۷/۰، و پلاژیوکلاز از نوع آلبیت است. کلریت­ها دارای Mg بالا و از نوع رپیدولیت و برونزویژیت هستند، و در این کانی­ها جانشینی چرماکیت و FeMg-۱ رخ داده است. ضریب توزیع Fet/Mg بین آمفیبول و کلریت در بخش مرکزی آن­ها در حدود ۵/۰ و در حاشیه در حدود ۱ است. دما و فشارسنجی آمفیبول منطقه­ای نشان می­دهد که درجه­ی دگرگونی (دما و فشار) از مرکز به حاشیه آن افزایش یافته است.

shanderman, eclogite, retrograde metamorphism., البرز, شاندرمن, اکلوژیت, دگرگونی برگشتی .