شهره حسن پور - دانشگاه پیام نور
محبوبه جمشیدی بدر - دانشگاه پیام نور

توده­های گرانودیوریتی و گرانیتی شاه­جهان بخشی از توده­ی گرانیتوئیدی اردوباد است که در شمال غرب ایران و در ۱۰ کیلومتری جنوب رودخانه مرزی ارس و در منطقه­ ساختاری البرز-آذربایجان قرار گرفته است. توده­ی گرانودیوریتی دارای بافت ریز دانه ای با کانی­های پلاژیوکلاز با ترکیب آندزین، فلدسپار پتاسیم با ترکیب ارتوز، آمفیبول با ترکیب مگنزوهورنبلند، بیوتیت، اسفن و مگنتیت است و فراوانی کانی­های فلدسپار پتاسیم در توده­ی گرانودیوریتی نسبت به توده­ی گرانیتی کمتر است. نسبت ۸۷Sr/۸۶Sr اولیه در توده­ی گرانودیوریتی ۷۰۴۴۸۶/۰ و در توده­ی گرانیتی ۷۰۴۴۳۲/۰ و مقدار εNd در این توده­ها مثبت است که گویای خاستگاه گوشته­ای و محیط­های فرورانشی است. سن جایگیری توده­ی گرانودیوریتی و گرانیتی بر مبنای نتایج سن­سنجی به­روش Ar-Ar بر روی کانی بیوتیت، به زمان ائوسن وابسته است. بر مبنای شیمی کانی­های بیوتیت، آمفیبول و ژئوشیمی سنگ کل، شبه رخشان و جزء گرانیت­های نوع I و از نظر سری ماگمایی جزء سری آهکی- قلیایی هستند. بی­هنجاری­های منفی Nb و  Tiدر نمودارهای بهنجار شده، گویای شکل­گیری این توده­ها در مناطق فرورانشی است. جای­گیری توده­ی گرانودیوریتی بر مبنای زمین دما- شیمی در دمای بین ۷۵۳ تا ۷۷۷ درجه­ی سانتی­گراد و در فشار بین ۰۸/۱ تا ۹۱/۱ کیلوبار است.

Granodiorite and granite, unstable isotope, dating, mineral chemistry, Shah Jahan, توده ی گرانودیوریتی و گرانیتی؛ ایزوتوپ ناپایدار؛ سال سنجی؛ دما-فشارسنجی؛ شیمی کانی؛ شاه جهان.