امیر اثنی عشری - دانشگاه پیام نور
فاطمه سرجوقیان - دانشگاه کردستان

سنگ های گرانیتوئیدی بخش میانی نوار سنندج- سیرجان واقع در استان لرستان، در  ژوراسیک میانی و در محیط قوس قاره­ای تشکیل شده اند. در مجاورت آن­ها سنگ های الترامافیک با کانی­های الیوین، ارتوپیروکسن، کلینوپیروکسن و آمفیبول رخنمون دارند. الیوین ها در مقاطع میکروسکوپی گرد شده­اند و دارای خلیج خردگی هستند. این بیانگر آنست که الیوین­ها به درجات مختلف دستخوش هضم ماگمایی شده اند. آنالیزهای ریزپردازش الکترونی و محاسبه­ی ترکیب شیمیایی گدازه در تعادل با هر یک از کانی ها نشان می دهد که با پیشرفت تبلور، Mg# ماگما به­صورت خطی سیر صعودی دارد. این روند علاوه بر اینکه خاستگاه ماگمایی الیوین ها را تایید می­کند، بیانگر افزایش Mg# ماگما حین تبلوربخشی است که کاملا غیرعادی است. برای توجیه افزایش Mg# ماگما، دو احتمال بررسی شده اند. ۱- بالا بودن گریزندگی اکسیژن و تبلور زود هنگام اکسیدهای آهن؛ ۲- هضم الیوین حین تبلوربخشی. با توجه به مدلسازی­های شیمیایی انجام شده و روند افزایشی Ni حین تبلوربخشی. می­توان هضم الیوین در حین تبلوربخشی را عامل افزایش #Mg و Ni ماگما در نظر گرفت

ultramafic, geochemistry, olivine, assimilation and fractional crystallization, Sanandaj-Sirjan., الترامافیک؛ ژئوشیمی؛ الیوین؛ هضم و تبلور بخشی؛ سنندج-سیرجان.