حامد رضاخانی مقدم - دانشکده علوم پزشکی خلخال، دانشگاه علوم پزشکی اردبیل
داوود شجاعی زاده - دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران
محمدحسین تقدیسی - دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران
یوسف حمیدزاده اربابی - دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اردبیل
محمدتقی سوادپور - دانشکده علوم پزشکی خلخال، دانشگاه علوم پزشکی اردبیل

زمینه و هدف: زایمان، اوج دوران بارداری و حاملگی یک زن است که با به دنیا آمدن یک یا چند نوزاد از رحم مادر همراه است. متاسفانه اخیرا، زایمان به روش سزارین با وجود پیامدهای منفی بیشتری بخصوص از نظر جانی و اقتصادی افزایش چشمگیری پیدا کرده است. از طرفی، نقش آموزش بهداشت، تغییر رفتار است و لذا این مطالعه با هدف بررسی تاثیر مشارکت رابطین بهداشتی در آموزش مادران برای انتخاب نوع زایمان براساس مدل قصد رفتاری در زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی- درمانی شهر اردبیل انجام گرفت. روش ­کار: این مطالعه یک پژوهش کمی از نوع تجربی می­باشد. ۱۴۰ نفر از مادران باردار نخست­زای شهر اردبیل که در ماه هفتم حاملگی خود قرار داشتند بطور تصادفی منظم انتخاب و در دو گروه آزمایش و شاهد مورد مطالعه قرار گرفت. پس از انجام پیش آزمون با استفاده از پرسشنامه، در گروه آزمایش آموزش­های طراحی شده براساس مدل قصد رفتاری صورت پذیرفت. یک ماه پس از زایمان، از هر دو گروه پس آزمون تهیه گردید و نتایج آگاهی، نگرش، ارزیابی از نتایج و عملکرد با استفاده از آزمون من ویتنی یو و ویلکاکسون آزمون­های همبستگی و توصیفی و کای دو تجزیه و تحلیل و مقایسه گردید نتایج: نتایج مطالعه نشان داد تفاوت آماری معنی داری در زمینه آگاهی، ارزیابی از نتایج، نگرش بعد از انجام مداخله بین دو گروه مداخله و شاهد وجود دارد ( ۰۰۱/۰ p<). ولی قصد رفتاری قبل و بعد از مداخله تغییر آماری معنی داری نداشت.( ۱۰۶/۰p= ) نتیجه گیری: هر چند مشارکت رابطین موجب افزایش در میانگین آگاهی، نگرش و ارزیابی از نتایج رفتار در زنان باردار گردید اما در تغییر قصد رفتاری افزایش منعی­دار نبود. پیشنهاد می­گردد، این تحقیق در سایر شهرها، با مشارکت سایر آموزش دهندگان مانند پزشکان و پرستاران و با استفاده از دیگر مدل­ها و روش­های آموزشی انجام گرفته و مورد مقایسه قرار گیرد.

Behavioral Intention Model (BIM), Delivery kind, Health volunteers, مدل قصد رفتاری, نوع زایمان, رابطین بهداشتی