الهام جابری
سیدابوالقاسم جزایری
عباس محققی
عباس رحیمی

مطالعات گذشته نگر و آینده نگر نشان داده اند که افزایش هموسیستئین خون، یک عامل خطرزای قوی و مستقل برای بیماری های قلبی عروقی است. برخی شواهد گویای این است که هموسیستئین خون در بیش از یک سوم بیماران قلبی بالاست. نیز افزایش ۵ میکرومول در لیتر هموسیستئین خون با بالا رفتن خطر بیماری های قلبی (۶۰% در مردان و ۸۰% در زنان) همراه بوده است. در این مطالعه مقطعی، افزایش هموسیستئین خون در ۳۴۸ بیمار ۶۵-۳۵ ساله (۱۵۷ زن و ۱۹۱ مرد) مبتلا به ایسکمی قلبی، مراجعه کننده به مطب یک پزشک فوق تخصص قلب و عروق در تهران، مورد بررسی قرار گرفت. غلظت هموسیستئین پلاسما با استفاده از دستگاه HPLC به روش استاندارد داخلی (تعدیل شده روش Vester and rasmussen) اندازه گیری و داده ها با بهره گیری از نرم افزار آماری SPSS ۹ و آزمون T مستقل و آنالیز واریانس یکطرفه، تجزیه و تحلیل شد. میزان هموسیستئین خون در ۱۸.۹۶% نمونه طبیعی (<۸µmol/l) در ۲۷.۵۲% نسبتا بالا (۸µmol/l تا ۱۲) و در ۵۰.۵۲% بالا (۱۲µmol/l تا <۲۵) بود. همچنین ۲.۸% بیماران دارای میزان هموسیستئین خون ?۲۵µmol/l (بالا بودن غیر طبیعی به سبب نقص ژنتیکی در متابولیسم هموسیستئین) بودند. میانگین هموسیستئین خون مردان (µmol/l ۶.۰۴±۱۲.۰۵) بطور معنی دار بالاتر از زنان (µmol/l ۵.۶±۱۰.۵۸) بود (آزمون T مستقل، P=۰.۰۲). افزایش میزان هموسیستئین خون در بیماران مورد مطالعه ۷۸.۰۴% بود که بمیزان قابل توجهی بیش از مقادیر افزایش هموسیستئین خون در بین بیماران قلبی عروقی برخی کشورها (۴۷-۳۰%) است. نتایج این مطالعه بیانگر لزوم اجرای مطالعات جمعیتی گسترده تر بمنظور تعیین میزان هموسیستئین خون در جامعه و شناسایی و درمان افراد با مقادیر هموسیستئین خون بالا است. از سوی دیگر باوجود اینکه سن، جنس، شیوه زندگی و داروها، ممکن است سطح هموسیستئین پلاسما را تحت تاثیر قرار دهند، عوامل عمده تعیین کننده میزان هموسیستئین در بیشتر افراد تغذیه ای و ژنتیکی هستند. بنابراین این امر حائز اهمیت می باشد که دامنه تغییرات هموسیستئین پلاسما در بیماران قلبی و رابطه آن با نماگرهای ژنتیکی و دریافت رژیم های غذایی متفاوت مشخص شود.

hyperhomocystememia, هموسیستئین خون،ایسکمی قلبی،هیپرهموسیستئینمی