عبدالکریم عباسی دزفولی - عضو هیات علمی رشته مدیریت ساخت،دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز مسعود ناظمی
حسام فیلی زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته عمران مدیریت ساخت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز
مسعود ناظمی - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته عمران مدیریت ساخت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز

در سالهای اخیر راهکارهای جدیدی برای بهبود خواص رفتاری و مقاومتی بتن بخصوص زمان گیرش ارائه شده که یکی از اینراهکارها استفاده از افزودنیهای شیمیایی و معدنی به بتن است. از سوی دیگر با توجه به فراوانی ضایعاتی همچون ملاس چغندرقندکه به صورت دورریز و بدون استفاده در کارخانههای تولید شکر، امکان بکارگیری این ماده بازیافتی در راستای بهبود خواص رفتاریبتن ضدسولفات وجود دارد که میتواند جنبه تحقیقی جدیدی را فراهم آورد. بر این اساس در پژوهش حاضر تلاش شده تا به بررسیتاثیر استفاده از ملاس چغندرقند به عنوان ماده افزودنی شیمیایی کنترل کننده زمان گیرش و بر خصوصیات رفتاری و مقاومتینمونه های بتنی حاوی سیمان ضد سولفات پرداخته شود. به همین منظور با بررسی و مطالعات آزمایشگاهی و تهیه نمونه های بتنیمختلف حاوی سیمان ضدسولفات، تاثیر ملاس بر این نوع بتن ارزیابی شد. نتایج کلی به دست آمده نشان میدهد که نمونه بتنیCM-۵ با افزودن ۰/۳ درصد وزنی ملاس نیشکر، بیشترین تغییرات افزایشی در میزان اسلامپ نمونه های بتنی را ایجاد کرده است افزایش ۱۶/۴۲ درصدی نسبت به نمونه شاهد).همچنین نتایج به دست آمده نشان میدهد که با افزودن مقدار ملاس از ۰/۱ درصد تا۰/۳ درصد، مقدار زمان گیرش اولیه و نهایی نمونه ها به طور پیوسته در حال افزایش است (از ۳۳۱ تا ۴۳۳ دقیقه به ازای زمان گیرشاولیه و از ۴۱۳ تا ۴۶۵ دقیقه به ازای زمان گیرش نهایی). اما میزان این زمان با افزایش مقدار ماده کندگیرکننده از ۰/۲ درصد به بعد با تغییرات کمتری همراه بوده است. به عبارت بهتر، براساس نتایج آزمایش گیرش، مقدار ۰/۲ درصد از این نوع ماده افزودنی را می توانبه عنوان مقدار بهینه جهت دستیابی به بیشترین زمان گیرش اولیه و نهایی در نظر گرفت (افزایش ۲۷/۱ درصدزمان گیرش اولیه و ۱۲/۴۶ درصد افزایش زمان گیرش نهایی نسبت به نمونه شاهد).

ملاس چغندرقند، درصد بهینه، خواص مکانیکی بتن، سیمان ضدسولفات