محمدرضا یوسف زاده چوسری - Department of Education, Faculity of Humanities, Buali Sina University, Hamedan, Iran
مرتضی شاه مرادی - Department of Education, Faculity of Humanities, Buali Sina University, Hamedan, Iran

زمینه و اهداف: این پژوهش به بررسی وضعیت فعلی و وضعیت مطلوب تدریس کیفی در آموزش عالی از دیدگاه دانشجویان دکتری تخصصی بر اساس خط مشی های ۷ گانه می پردازد. روش بررسی: روش پژوهش پیمایشی بود. جامعه پژوهش شامل کلیه دانشجویان مقطع دکتری تخصصی دانشگاه بوعلی سینا (۸۵۴ نفر) در سال تحصیلی ۱۳۹۵-۱۳۹۴ بوده و با روش نمونه گیری طبقه بندی نسبتی تصادفی و با استفاده از جدول تعین حجم نمونه کرجسی و مورگان ۲۶۹ به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه تدریس کیفی Hénard & Roseveare بود. روایی ابزار با استفاده از روایی محتوی توسط صاحب نظران مورد تائید قرار گرفت و پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ ۰/۹۲ محاسبه گردید. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی شامل فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار و آزمون آماری t همبسته، تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون فریدمن استفاده شد. یافته ها: بین وضعیت موجود (میانگین ۱/۹۲۹) و وضعیت مطلوب (میانگین ۴/۱۷۶) تدریس کیفی تفاوت معناداری وجود دارد؛ بین خط مشی های ۷ گانه تدریس کیفی نیز هم در وضع موجود و هم در وضع مطلوب تفاوت معناداری وجود دارد؛ بین نظرات دانشجویان دختر و پسر درباره وضع موجود و وضع مطلوب تدریس کیفی تفاوت معناداری وجود ندارد و درنهایت بین دیدگاه دانشجویان دانشکده های مختلف درباره وضعیت موجود و مطلوب تدریس کیفی بر اساس خط مشی های موردبررسی نیز تفاوت معناداری وجود ندارد. نتیجه گیری: بین وضع موجود و مطلوب تدریس کیفی تفاوت وجود داشته و برای از میان بردن این فاصله باید در نظام های آموزش دانشگاهی، توجه به تدریس کیفی، تدوین شاخص ها و ارزشیابی مستمر این شاخص ها باید به عنوان ماموریت اصلی موسسات آموزشی، قلمداد شود.

quality teaching, higher education, seven policies, students, تدریس کیفی, آموزش عالی, خط مشی های هفت گانه, دانشجویان