زهرا رحیمی - Department of Education, Faculty of Humanities, Tarbiat Modarres University, Tehran, Iran
ابراهیم طلایی - Department of Education, Faculty of Humanities, Tarbiat Modarres University, Tehran, Iran
ابراهیم ریحانی - Departement of Mathematics, Shahid Rajaei Teacher Training University, Tehran, Iran
هاشم فردانش - Department of Education, Faculty of Humanities, Tarbiat Modarres University, Tehran, Iran

زمینه و اهداف: هدف کلی پژوهش حاضر، بررسی میزان اثربخشی آموزش با تاکید بر راه حل های چندگانه، در بهبود نگرش دانش آموزان متوسطه نسبت به درس ریاضی است. روش بررسی: روش پژوهش، کنش پژوهی است که هرچند با رویکرد کیفی قرابت بیشتری دارد، اما در بطن انجام آن، از روش شبه آزمایشی و به تبع آن آزمون های آماری نیز استفاده شده است. در این مطالعه ۴۷ دانش آموز در گروه مداخله و ۵۴ دانش آموز در گروه کنترل شرکت داشتند که همگی در سال تحصیلی ۱۳۹۵ -۱۳۹۴، در مدارس دولتی دخترانه  شهر تهران در دو رشته ریاضی و تجربی، مشغول به تحصیل بودند. ابزار این مطالعه، پرسشنامه پالاسیوس، اریاس و اریاس (۲۰۱۴) است که در مقیاسی لیکرتی، نگرش دانش آموزان را نسبت به ریاضی در قالب چهار مولفه سودمندی ریاضیات، لذت ریاضی، احساس ناتوانی و خود پنداره ریاضی، موردسنجش قرار می دهد. یافته ها: یافته های این مطالعه حاکی از آن است که تمامی مولفه های نگرش در هر دو گروه ریاضی و تجربی به شکلی معنادار رشد مثبت داشته است. با این تفاوت که گروه ریاضی در محور لذت ریاضی، نسبت به گروه تجربی رشد بیشتری داشته است. نتایج آزمون تعقیبی توکی نیز نشان می دهد که میانگین گروه مداخله در هر دو گروه ریاضی و تجربی نسبت به گروه کنترل، در تمامی مولفه های نگرش بالاتر است. نتیجه گیری: رشد مثبت تمامی مولفه های نگرشی در هر دو گروه ریاضی و تجربی و فاصله معنادار گروه مداخله و کنترل در تمامی مولفه ها نشان می دهد که این رویکرد تدریس توانسته است در بهبود نگرش دانش آموزان نسبت به ریاضی موفق عمل کند.

Multiple solutions, Attitude towards math, mathematics Education, راه حل های چندگانه, نگرش نسبت به ریاضی, آموزش ریاضی