بهاره عزیزی نژاد - Educational Sciences Department, Human Sciences Faculty, Payame Noor University, Tehran, Iran
آرزو مهدی زاده - Educational Sciences Department, Human Sciences Faculty, Urmia Branch, Islamic Azad University, Urmia, Iran
حسین جناآبادی - Educational Sciences Department, Education and Psychology Faculty, Sistan and Balochestan University, Zahedan, Iran

اهداف: هوش فرهنگی عاملی است که می تواند نقش مهمی در اثربخشی مدیران و نیز نوع برخورد با تعارضات داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر هوش فرهنگی بر اثربخشی مدیران و نیز سبک های مدیریت تعارض در دانشگاه انجام شد. روش ها: این پژوهش توصیفی- همبستگی در سال ۱۳۹۳ روی ۳۰ نفر از مدیران و ۱۸۰ نفر از کارکنان دانشگاه پیام نور ارومیه انجام شد. ابزار اندازه گیری داده ها شامل پرسش نامه هوش فرهنگی آنگ و داین، پرسش نامه سبک های مدیریت تعارض پوت نام و ویل سون و پرسش نامه اثربخشی پرداختچی بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تحلیل رگرسیون گام به گام،آزمون تحلیل واریانس و آزمون توکی) انجام شد. یافته ها: رابطه بین هوش فرهنگی و اثربخشی مدیران با سطح اطمینان ۹۵/۰، معنی دار بود (۲۸۸/۰=r؛ ۰۱۱/۰=p). بین مولفه های انگیزشی (۲۴۸/۰=r؛ ۰۲۸/۰=p) و فراشناختی (۳۱۱/۰=r؛ ۰۰۵/۰=p) هوش فرهنگی با اثربخشی مدیران رابطه معنی داری وجود داشت، اما بین مولفه های رفتاری (۱۷۳/۰=r؛ ۱۳/۰=p) و شناختی (۱۳۶/۰=r؛ ۲۳۱/۰=p) هوش فرهنگی با اثربخشی رابطه معنی داری وجود نداشت. همچنین رابطه بین هوش فرهنگی با سبک های راه حل گرایی (۲۸۱/۰=r؛ ۰۱۲/۰=p) و کنترل (۳۲۸/۰-=r؛ ۰۰۳/۰=p) معنی دار بود، اما بین هوش فرهنگی و سبک عدم مقابله رابطه معنی داری مشاهده نشد (۰۴۶/۰=r؛ ۶۸۵/۰=p). نتیجه گیری: هوش فرهنگی با سبک های مدیریت تعارض راه حل گرایی و کنترل رابطه دارد ولی با سبک عدم مقابله رابطه ای ندارد.

Culture, Conflict, Intelligence, فرهنگ, تعارض, هوش