حسین مومنی مهموئی

مقدمه. گسترش فعالیت­های برنامه­ریزی درسی حرکت­هایی برای ارزشیابی برنامه­های آموزشی را موجب می­شود. هم شرکت­های سرمایه­گذاری و هم مصرف­کنندگان تمایل دارند تا شواهدی را به­دست آورند که برنامه­های جدید نتایج رضایت­بخشی تولید می­نمایند. اطلاعات مورد جستجو، تناسب برنامه جدید با نیازهای جامعه و یادگیرنده، اعتبار و اهمیت علمی مواد مطالعاتی جدید، توانایی برنامه برای گزینش معلم مطمئن، پیش­بینی رفتارهای دانش­آموز یا دانشجو و نتایج واقعی استفاده از مجموعه­ای از مواد آموزشی مشخص، هستند. دو دهه قبل، ارزشیابی برنامه درسی به­عنوان حوزه مطالعاتی مستقلی در رشته علوم تربیتی ظاهر شد. ریشه­های آن بیشتر در حوزه­های کلی ارزشیابی آموزشی، آزمودن و اندازه­گیری یافت می­شود. با این وجود، مساله اصلی ابتدایی بیشتر ارزشیابی دانش­آموزان بود تا ارزشیابی برنامه­های آموزشی؛ نیازی که احساس شده بود تا مجموعه­ای از مفاهیم، اصول، روش­ها، نظریه­ها و الگوهای جدید را تدوین نمایند. این عقاید و روش­های جدید مبنای حوزه جدید ارزشیابی برنامه درسی هستند. دانشگاه­های بزرگ دوره­هایی را در مورد ارزشیابی برنامه درسی ارایه نموده­اند. این نوشتار نیز سعی دارد که به ضرورت و اهمیت ارزشیابی برنامه درسی در آموزش عالی بپردازد و رهنمودهایی را در این خصوص ارایه نماید.   نتیجه­گیری. ارزشیابی برنامه درسی به­عنوان جزیی از نظام آموزش تحت تاثیر عوامل متعددی است و تغییر در رویکردها و شیوه­های جاری آن، تغییر همه­جانبه در همه عوامل تاثیرگذار بر آن را می­طلبد.

Curriculum, Educational Evaluation, Curriculum Evaluation, Higher Education, برنامه درسی، ارزشیابی آموزشی، ارزشیابی برنامه درسی، آموزش عالی