مرضیه فریدیان شال - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران. (مسوول مکاتبات)
مهران فرج اللهی - استاد گروه علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
فروزان ضرابیان - استادیار گروه علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
فاطمه فریدیان شال - دانشجو کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.

زمینه و هدف: امروزه توجه به کیفیت آموزش عالی و تربیت نیروی متخصص و کارآمد یکی از ارکان اساسی برنامه ریزی ها محسوب می شود. برنامه ریزی جهت بالا بردن سطح کیفیت آموزشی مراکز آموزش عالی زمینه ساز تربیت افرادی متخصص و ماهر می باشد که بتواند نیاز های اقتصادی و صنعتی جامعه را برآورده سازند و کشور را در مسیر پیشرفت و توسعه ملی قرار دهند. پژوهش حاضر با هدف رهیافتی نو در آموزش صحیح دانشجویان برای آگاهی افزایی محیط زیستی از دیدگاه اعضا هیات علمی (مطالعه موردی: دانشکده های تخصصی، وابسته و مرتبط با محیط زیست در دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران) انجام گرفته است.         روش بررسی: این تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر روش پژوهش توصیفی-پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش کلیه اعضا هیات علمی دوره کارشناسی ارشد دانشکده علوم و مهندسی صنایع غذایی، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست و دانشکده مکانیک، برق وکامپیوتر واحد علوم و تحقیقات تهران به تعداد ۱۴۹ نفر در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ است. حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان ۱۰۷ نفر براساس روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده است. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه محقق ساخته شامل ۳۰ سوال بسته پاسخ با طیف لیکرت تنظیم شده است. پایایی پرسشنامه براساس ضریب آلفای کرونباخ ۷۹۳/۰ به دست آمد و برای تعیین روایی پرسشنامه از روایی صاحبنظران استفاده شده است. داده ها با استفاده از آمار توصیفی (درصد، فراوانی، میانگین، انحراف معیار) و آمار استنباطی (آزمون t تک متغیره و آزمون فریدمن برای تعیین سهم هر یک از عوامل در بهبود کیفیت آموزش و یادگیری) با بکارگیری نرم افزار SPSS تحلیل گردیده است.   یافته ها: نتایج نشان می دهد که عوامل علاقه دانشجویان به رشته تحصیلی خود، میزان مشارکت دانشجویان در فعالیت های آموزشی، روش تدریس اعضای هیات علمی، سازماندهی محتوای آموزشی، تجهیزات و امکانات دانشگاه در آموزش صحیح دانشجویان برای آگاهی افزایی محیط زیستی بیش از سطح متوسط موثر بوده است.       بحث و نتیجه گیری: دانشگاه ها به منظور تربیت دانشجویانی آگاه به مسائل زیست محیطی، باید آموزشی اصولی را در دستور کار خود قرار دهند. این آموزش باید از جهات مختلف بررسی شود و کیفیت آن رو به بهبود باشد. در این بررسی بیشترین رتبه مربوط به عامل میزان مشارکت دانشجویان در فعالیت های آموزشی و کمترین رتبه مربوط به عامل سازماندهی محتوای آموزشی بوده است.

آموزش صحیح, آگاهی افزایی محیط زیستی, دوره کارشناسی ارشد