سالار فرامرزی - University of Isfahan
سعید حبیب اللهی - Azad University, Khorasgan Branch
سیدرضا پورسید - دانشگاه آزاد اسلامی واحدخوراسگان

هدف: این پژوهش با هدف اثربخشی آموزش گروهی شناختی رفتاری مهارتهای زندگی بر سازگاری افراد دارای نقص بینایی انجام گرفت. روش: روش پژوهش آزمایشی بوده و از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شده است؛ بدین منظور از بین دانشجویان نابینا و کم بینای شهر اصفهان در سال تحصیلی ۸۹ به شیوه نمونه گیری تصادفی تعداد ۲۱ نفر انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه سازگاری بل که روایی و پایایی آن تایید شده است، استفاده شد. داده های به دست آمده با استفاده از روش آماری تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که تفاوت معناداری بین عملکرد دوگروه آزمایش و کنترل، در مرحله پس آزمون در نمره کل سازگاری ۰۰۱/۰P ≤  و خرده مقیاسها وجود دارد. نتیجه گیری: بنابراین می توان نتیجه گرفت که آموزش مهارتهای زندگی به شیوه گروهی شناختی- رفتاری بر سازگاری نابینایان تاثیر مثبت و معنا داری دارد و از این روش می توان در آموزش و توان بخشی افراد نابینا با هدف بهبود سلامت روانی و افزایش سازگاری استفاده کرد.

Vision loss, cognitive behavioral, life skills, Adjustmen, نقص بینایی, مهارتهای زندگی, سازگاری, شناختی- رفتاری گروهی