حسن غفاری - فارغ التحصیل کارشناسی ارشد دانشگاه علم و صنعت ایران

بتن ژئوپلیمری یک نوع بتن سازگار با محیط زیست است که بدون نیاز به عمل آوری رطوبتی به مقاومت اولیه میرسد و می تواند با حرارت دادن بیشتر تقویت شود. در این مقاله ی مروری به بررسی چهار مقاله ی پایه درباره ی ویژگیهای بتن ژئوپلیمری با تاکید بیشتر بر انبساط حرارتی در بتن های ژئوپلیمر پرداخته شد. در مقاله ی اول بررسی شد کهبتن ژئوپلیمری مبتنی بر متاکائولی ن (GPC) رفتار مناسبی در برابر تغییرات حجمی دارد . لایه های ژئوگرید دو محورهمی توانند جایگزینی موثر و بادوام برای آرماتورهای فولادی برای کاهش انتشار ترکها و تغییرات حجمی در بتن باشند.ژئوگرید تقویت شده در GPC و OPC عملکرد مناسبی در برابر جمع شدگی ناشی از خشک شدن و انبساط حرارتینشان داد . در مقاله ی دوم اثر تقویت ژئوگرید سه محوری بر انبساط حرارتی و انقباض خشک شدن بتن ژئوپلیمری(GPC) به صورت تجربی مورد بررسی قرار گرفت . همچنین مشخص شد که نرخ انبساط حرارتی و جمع شدگی ناشی ازخشک شدن نمونه های GPC تقویت شده با ژئوگرید کمتر از نمونه های GPC تقویت نشده بود . در مقاله ی سومویژگی های ضروری برای ارزیابی خواص حرارتی ژئوپلیمر از جمله انبساط حرارتی، حفظ مقاومت ، پوسته شدن موادمنفجره همراه با ویژگی های ریزساختاری مانند پایداری فاز و خواص ترموشیمیایی با جزئیات مورد تحلیل قرار گرفت ودر نهایت در مقاله ی چهارم بت نهای ژئوپلیمری مبتنی بر سرباره، شامل دوده های جزئی پوکه و دود سیلیس، به عنوانمصالح تعمیری برای روسازی های بتنی فرسوده مورد بررسی قرار گرفت.

انبساط حرارتی ، جمع شدگی ناشی از خشک شدن ، بتن های ژئوپلیمری ، ویژگی های بتن های ژئوپلیمری