لیلا عبداللهی - دانشجوی ارشد رشته نقاشی از دانشگاه سوره، بهار ۱۴۰۲- دانشجوی ارشد. تهران - میرداماد

درک این حقیقت که انسان موجودی است، قادر به آفرینش هنری به خودی خود نوعی تجربه (امر رازآلود) است. موجودی که در اثر هنری،توانایی خود، در تبدیل جهان به امری متعالی و ارزشمند را به نمایش می گذارد. این که جهان هست و به ما این امکان را داده که در فرایند هنر،از آن جهان بهتری بسازیم خود یک معجزه است. ما به هنر نیازمندیم، بیش از هر زمان دیگری.انسان معاصر به گونه ای بحرانی پیوند های خود را با هستی از دست داده، گستره دانش تجربی توانایی حیرت کردن ما را به فراموشی سپردهاست. به گفته ویتگنشتاین چنین به نظر می رسد که غرش رعد نسبت به ۲۰۰۰ سال قبل روزمره تر است یا حیرت کمتری ایجاد می کند. برایبازگشت به دامان تحیر تنها یک شانس داریم و آن مواجهه با جهان به مثابه اثر هنری است. ویتگنشتاین در فلسفه نخست خود که حول محورزبان و تمایز میان گفتنی ها و ناگفتنی ها شکل گرفته بود، نگرشی محکم و تامل برانگیز از هنر، اخلاق و فلسفه بنیان نهاد و کوشید تا با طرحمفاهیمی همچون نگریستن از وجه ابدی و امر رازآلود در فرایند آفرینش هنری، به تبیین نقش بی بدیل هنر و جایگاه آن در ایجاد ارزش ومتعالی نمودن جهان و پدیده های آن بپردازد. او معتقد بود که نگریستن از وجه ابدی به عالم که سرچشمه هنر است، نگاهی کمال یافته استکه از منظری درست رخ داده و به این جهت، هنر دریچه ای است گشوده شده به قلمرو نا گفتنی ها و تنها هنرمند است که می تواند بازتاب امررازورزانه را بر پیکر اثر هنری نقش بندد، هنرمند قادر است در نگاه هنری و به تبع آن اثر هنری جهان را از مجموعه امور واقع، و هم ارز یکدیگرتعالی بخشد و ارزشمند سازد. هنر نقاشی و آثار هنرمندانش حکایت های بسیاری از بازتاب امر رازآلود و نگریستن از وجه ابدی را در خود جای دادهاند، که نیازمند تاملی ژرف و متفاوت است، در واقع امر رازآلود جانمایه هنر است بدون آن اثر نمی تواند هنری باشد.

ویتگنشتاین متقدم، امر رازآلود، ، نگریستن از وجه ابدی، منظر درست، هنر نقاشی