نگین قطب الدین - کارشناسی ارشد مهندسی معماری

فضاهای شهری به طور معمول توسط تعدادی توده ساختمانی محدود تعریف شده اند که دارای حجم و سطوح قابلرویت از فضای عمومی می باشد. در این میان اولین فضایی که انسان در زندگی خارج از منزل با آن مواجه می شودخیابان است که تعاملات اجتماعی و جنب و جوش شهری در آن به حداکثر کمی و کیفی خود رسیده، ذهن شهروندان راانباشته از خاطرات جمعی و ذهنیت های مشترک راجع به نوع و چگونگی حیات مدنی می گرداند. جداره ی خیابان درواقع سیمای فضاهای جمعی و حاوی ارزش های فرهنگی و محیطی جامعه است که در دوران های مختلف شکل گرفته وبه عنوان شناسنامه ی یک جامعه حاوی میراث فرهنگی آن به شمار می رود. در مقاله حاضر سعی شده است با تعریفپایداری اجتماعی به تبیین نقش این عامل در جداره های ساختمانی پرداخته شود، که چگونه استفاده از عناصر پایداریدر گرافیک شهری و مجموعه ی معماری خیابانی می تواند سبب سرزندگی محیطی شود. در این مطالعه با استفاده ازروش تحلیلی- توصیفی و با گردآوری منابع کتابخانه ای به بررسی عوامل موثر در افزایش کیفیت معماری خیابانی و تاثیرآن بر پایداری اجتماعی می پردازیم و در ادامه به ارائه راهکارهایی جهت افزایش کیفیت معماری خیابانی میپردازیم. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که گرافیک محیطی بیش از سایر مولفه ها بر ارتقاء کیفیت بصری وخوانش معماری و در نتیجه آن پایداری اجتماعی تاثیرگذار است و با استفاده از راهکارهای ارائه شده می توان کیفیتاین فضاها را ارتقا بخشید و به دنبال آن، افزایش تعاملات اجتماعی کمک شایانی کرد.

معماری خیابانی، پایداری اجتماعی، گرافیک شهری، کیفیت بصری