سپیده امیری - کارشناس ارشد معماری، دانشگاه رازی کرمانشاه
سعید مرادی - استادیار گروه معماری دا نشگاه رازی کرمانشاه

بستر و زمینه کالبدی و داده های طرح از ابزار مولد اولیه معماران در فرایند طراحی است که عدم توجه به آن، از بینرفتن پیوستگی بصری محیط و ایجاد نظامی ناهماهنگ در سیمای کالبدی فضای شهری را به دنبال دارد. روند متداول وبی هدف طراحی معماری، آسیب بصری به یکی از باارزشترین عناصر سیمای شهری و کالبد نابسامان پروژه های مسکونیاز مهمترین عواملی است که در مجموعه های مسکن مهر اراضی دامنه کوهستان شمالی شهر کرمانشاه دیده می شود کهانگیزه اصلی تدوین این پژوهش بوده است. هدف این پژوهش بررسی مولفه های زمینه گرایی کالبدی در مجموعه مسکونیشمال کرمانشاه جهت شناسایی آسیب ها و ارائه راهکارها و پیشنهادهایی در راستای تبیین الگوی کالبدی مجموعهمسکونی در این شهر مبتنی بر معماری زمینه گرا است. رو یکرد اتخاذ شده، کیفی بوده و به شیوه توصیفی_ تحلیلیانجام شده است. در ابتدا با جستجوی نظرات اندیشمندان پیرو زمینه گرایی و مولفه های آن و تجزیه وتحلیل آنها، به بسطمفهوم زمینه گرایی پرداخته و مولفه ها و ریز مولفه های زمینه گرایی کالبدی را استخراج کرده است. پژوهش در ادامهکنکاش خود با استفاده از مطالعات میدانی، مولفه های زمینه گرایی کالبدی منتج شده را در مجموعه مسکونی موردنظرتطبیق داده و با شناسایی آسیب های موجود، راهکارها و پیشنهادهای ذیل شاخصه های توده، فضا و نحوه تداخل توده وفضا ارائه شده است. درنهایت توجه به رویکرد زمینه گرایی و به کارگیری عملی راهکارهای پیشنهادی می تواند زمینه وارزشهای کالبدی آن را به تصویر بکشد و تعاملی درست و متوازن بین ساختمان و بستر ایجاد کند.

آسیب شناسی ، زمینه گرایی، الگوی کالبدی، مجموعه مسکونی، کرمانشاه