امیرحسین مستقیمی - دانشجوی کارشناسی پیوسته آموزش جغرافیا، دانشگاه علامه طباطبایی لرستان، ایران

ایوان در معماری ایران بسیار فراتر از عنصر کالبدی وابسته به یک معماری عمل کرده است و عملکرد آن با توجه به نحوه کارکرد بنا بسیار متنوع می باشد. ایوان ها فضای نیمه باز جلوی اتاق ها می باشند که نماهای با ارزشی را در اطراف حیاط ها ایجاد می کنند و از لحاظ اقلیمی و ایجاد تعادل آب و هوایی نیز بسیار قابل توجه می باشند. اینوان یکی از تکنیک های برجسته معماری ایران به شمار می رود که در طول تکامل معماری همواره نقش مهمی را در کالبد بناهای ایران بر عهده داشته است و جزء لاینفک معماری آن محسوب می گردد. لذا شناخت این عنصر و آشنایی با تاریخچه و جایگاه کنونی آن در بناهای سنتی و زنده نگه داشتن اهمیت وجود آن در بناها و تاثیرش بر ترویج معماری پایدار از اهمیت خاصی برخوردار است. ایوان در بیشتر خانه های سنتی و ابنیه تاریخی با کاربری های متفاوت از جمله عبادتگاه ، کاخ، عمارت مسکونی و ... به چشم می خورد، اما از نظر فرم و ابعاد و جایگاه متنوع بوده و ع ملکردهای بسیاری داشته است. در این مقاله با استفاده از منابع موجود کتابخانه ای و میدانی و بهره گیری از مطالعات و سندکاوی به گردآوری یافته های مورد نیاز پرداخته شده و با بکارگیری از داده های گردآوری شده تجزیه و تحلیل شده است.

استراتژی، ایوان، طراحی، گرم و خشک، معماری