سحر خانی بخش - دانشجوی ارشد طراحی شهری، دانشگاه غیرانتفاعی شیخ بهایی واحد بهارستان
نعیمه السادات ابطحی - دکتری طراحی شهری، مدرس و عضو هیات علمی دانشگاه غیرانتفاعی شیخ بهایی واحد بهارستان

با انقلاب صنعتی و افزایش جمعیت شهرنشینان، شهر منجر به بحران های زیست محیطی نظیر افزایش مصرف انرژی وآلودگی های زیست محیطی شده که این امر کیفیت زندگی شهروندان را کاهش داده است. بنابراین ارتقا پایداری درنواحی شهری به معنای رسیدن به تعادل میان توسعه ی شهری، حفاظت از محیط زیست و تقاضاهای متعدد برایشهروندان است به جهت برابری درآمد، اشتغال، سکونت، خدمات پایه، زیرساخت های اجتماعی و حمل و نقل معنا میشود. از این رو لازم است در طراحی فضاهای شهری از رویکردی مبتنی بر پایداری اکولوژیکی شهری استفاده نمود. هدفمطالعه ی پیش رو تبیین اصول طراحی فضاهای شهر بر مبنای نظریه ی ECO است. روش تحقیق حاضر از نوع کیفی-تحلیلی است. با توجه به گستردگی مطالعات در زمینه ی طراحی فضای شهری و پایداری، در این نوشتار غالبا مطالعاتمربوط به شهر اکوتو و تجربیات جهانی و اصولی برای شهرهای اکوتو است که از روش تحلیل محتوا مورد بررسی قرار میگیرد و به عنوان نتیجه گیری به اصولی برای طراحی فضای شهری بر مبنای رویکرد ECO دست یافته ایم.

توسعه پایدار، طراحی فضای شهری، اکوتو (ECO)