ملیکا محمدنبی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری منظر موسسه غیرانتفاعی آموزش عالی معماری و هنر پارس
سیدامین طبایی عقدا - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری منظر موسسه غیرانتفاعی آموزش عالی معماری و هنر پارس
مهدی زندیه - دکتری معماری استاد دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)

محیط به عنوان یکی از عوامل تاثیر گذار بر روحیه ی انسان می بایست با توجه به تفاوت های افراد در سنینمختلف طراحی شود و در برابر نیاز های تمامی کاربران پاسخگو باشد . در جوامع انسانی کودکان نقش مهمی در آینده ی هرجامعه ای را ایفا می کنند ؛ بناراین باید تلاش کرد تا آنها مسیر رشد کودکی را با کمترین آسیب سپری کنند. طبق پژوهش هایصورت گرفته از هر ۷۷ کودک تازه متولد شده در دنیا ۱ کودک به اختلال اوتیسم مبتلا می باشد . کودکان دارای این اختلالات،واکنش هایی در برابر موارد مختلف نشان میدهند و باعث میشود که مغز نتواند در زمینه رفتارهای اجتماعی و مهارت هایارتباطی به درستی عمل کند. این کودکان بخاطر این محدودیت ها بیشتر در منزل یا محیط های درمانی بسته نگهداریمیشوند و در فضاهای شهری و منظرین کمتر حضور دارند. همین قرنطینه همیشگی علاوه برا اینکه مانع پیشرفت آنها می شود،سبب دلزدگی و خستگی روحی برای خانواده های این قشر حساس جامعه است. در فضاهای شهری؛ بوستانها بعنوانعمده ترین فضای سبز شهری نقش بسیار مهمی در زندگی اجتماعی انسان دارند. در این پژوهش با استفاده از روش هایتوصیفی- کتابخانه ای، با بررسی ویژگی ها و محدودیت های این کودکان برای ایجاد فضایی منظرین مثل بوستانها بعنوان عاملیکمک کننده برای ارتقاء کیفیت روانی کودکان اوتیسم بررسی گردیده است.

کودک، اختلال اوتیسم، بوستان شهری ، محدودیت،کیفیت