CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

جایگاه آنیمیسم در شعر و اندیشه مولوی

عنوان مقاله: جایگاه آنیمیسم در شعر و اندیشه مولوی
شناسه ملی مقاله: HUMAN07_377
منتشر شده در ششمین کنگره ملی آنالیز داده ها در علوم انسانی در سال 1402
مشخصات نویسندگان مقاله:

خداداد کریمی نسب - کارشناسی ارشد، رشته زبان و ادبیات فارسی، گروه ادبیات، دانشگاه آزاد واحد اردبیل، ایران.

خلاصه مقاله:
روح یا روح پرستی نوعی مذهب ابتدائی است، یا ابتدائی ترین مذهب عالم است. روح پرستی به این معنی است که قبائل ابتدائی به وجود ارواح نامرئی خاصی معتقد بودند. اولین خصوصیات این ارواح این است که دارای شخصیت انسانی هستند، آگاهی دارند، اراده دارند، کینه دارند، نفرت و عشق و محبت دارند، خدمت یا خیانت می کنند، شومند یا مقدس و خیرند یا شر. اینها همه صفات انسان است که به ارواح داده شده است. این ارواح، که ارواح انسانی هستند انسان را زندگی و حیات و حرکت می بخشند. دومین خصوصیت روح، ماندگاری آن است.در اشعار مولانا، به ویژه در غزلیات شمس تبریزی، نمودی از آنیمیسم ملاحظه می شود که حاصل ترکیب زنده انگاری روح شمس و جاندارپنداری طبیعت و جهان است. در این پژوهش ضمن تفکیک اشکال گوناگون آنیمیسم در غزلیات شمس به شرح و تفسیر آن می پردازیم.

کلمات کلیدی:
کلیدواژه: عرفان اسلامی، مولوی، غزلیات شمس، شمس تبریزی، آنیمیسم، جاندارپنداری.

صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1721631/