سجاد بشرپور - Department of Psychology, Faculty of Educational Sciences and Psychology, University of Mohaghegh Ardabili, Ardabil, Iran
ساناز عینی - Department of Psychology, Faculty of Educational Sciences and Psychology, University of Mohaghegh Ardabili, Ardabil, Iran

زمینه و هدف: نشانگان اختلال استرس پس از سانحه در جانبازان، با سطح پایین رضایت از زندگی همراه است. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف تدوین مدل علی رضایت از زندگی جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه براساس تنهایی با نقش میانجی عزت­ نفس انجام شد. روش­ ها: در این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی، تعداد ۲۰۰ نفر جانباز مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه، به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از مقیاس رضایت از زندگی داینر و همکاران (۱۹۸۵)، مقیاس تنهایی راسل و همکاران (۱۹۸۰) و مقیاس عزت نفس روزنبرگ (۱۹۷۹) استفاده شد. سپس داده ها با استفاده از مدل­ یابی معادلات ساختاری (SEM) به وسیله نرم ­افزار SPSS و Lisrel ۸.۸ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: براساس نتایج بدست آمده مدل­ علی رابطه بین تنهایی، عزت­ نفس و رضایت زندگی در جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه براساس شاخص­ های مختلف برازش تایید ­شد. تنهایی و عزت­ نفس بر رضایت از زندگی جانبازان مبتلا به اختلال استرس از سانحه اثر مستقیم دارند؛ همچنین تنهایی از طریق عزت ­نفس بر رضایت از زندگی جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه تاثیر غیرمستقیم دارد (۰/۰۵> P < /span>). نتیجه گیری: بنابراین، تنهایی و عزت­ نفس نقش مهمی در میزان رضایت از زندگی جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه ایفا می­ کنند و هدف قرار­دادن این دو مولفه به وسیله درمان­ های روان­ شناختی، می ­تواند در بهبود رضایت از زندگی جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه موثر باشد.

Veteran, Life Satisfaction, Loneliness, Self-Esteem, Post-Traumatic Stress Disorder