مهدی جمشیدی خوش - کارشناس ارشد مدیریت MBA، گرایش استراتژی، موسسه غیرانتفاعی نور طوبی تهران

اصطلاح معنویت در سازمان که زمانی واژه ای تابو قلمداد شده و بیشتر در ادبیات عامه پسند مطرح بود، امروزه در حال رخنه کردن در همه حوزه های مطالعاتی مدیریت و سازمان است (۴). هوش معنوی، سطحی متعالی از ادراک است که دارنده آن را قادر می سازد تا با نوعی از عمق نگری ناشی از توجه به نیرویی ماورای عالم ماده به مسائل و پدیده های عالم هستی نظر کند. از طرف دیگر نظریه سازمان یادگیرنده در علم مدیریت، با طرح شدن موضوع حکمت سازمانی، عمق و وسعت تازه ای یافته است. سازمان حکمت مدار، که در سلسله مراتب دانشی، در راس هرم قرار دارد، سازمانی است که مبنای فعالیت هایش دوراندیشی، افعال حکیمانه، تفکر سیستمی ونحوه استفاده صحیح از دانش است. در تحقیق از ادبیات حکمت سازمانی، موضوع معنویت و هوش معنوی جایگاه ویژه ای دارد که نیازمند تبیین دقیق است. ما در این مقاله به تحقیق در زمینه رابطه هوش معنوی با حکمت سازمانی و سازمان حکمت مدار پرداختیم و این رابطه را در قالب ۳ مدل جداگانه تنظیم کردیم که همگی حاکی از این حقیقت است که وجود معنویت در سازمان یک پیش نیاز اساسی برای شکل گیری حکمت سازمانی و تشکیل سازمان حکمت مدار است.

هوش معنوی، حکمت سازمانی، سازمان حکمت مدار