بررسی اثر طول موج و شدت تابش بر روی میزان تخریب نانوکامپوزیت PVC/TiO2

با توجه به توسعه پلاستیک ها در کاربردهای محیطی، بحث تخریب آن ها هم بصورت موضوعی مهم برای صنایع درآمده است . بر این اساس در این تحقیق تخریب نمونه هاای نانوکاامزوزیتی پای وی سای دی اکساید تیتانیوم( PVC/TiO2 (، به منظور کاربرد در پروفیل های درب و پنجره، در دو شدت متفاوت و در محدوده دو طول موج متفاوت مرئی و فرابنفش، با استفاده از میزان غلظت گروه های هیدروپروکسید تشکیل شده در حاین تاابش ، بااستفاده از آنالیزهای یدومتری، بررسی شد. با توجه به نتایج بدست آمده با افزایش میزان شدت تاابش بار روی نمونه های نانوکامزوزیتی حاوی نانوذرات دی اکسید تیتانیو سنتز شده و نمونه تجااری میازان تخریاب افزایشیافته است. با بررسی اثر طول موج تابشی بر روی نمونه ها، بر خلاف انتظار نمونه ها در محدوده طول موج مرئی تخریب بیشتری نشان دادند که می توان آن را بدلیل دمای بیشتر نمونه هاای تحت تابش و قرارگیری تحت فرایند حرارتی یا بدلیل توان بالای لامپ مورد استفاده برای این دسته از تابش ها دانست. از طرفی با توجه بهنتایج بدست آمده می توان ادعا کرد که نمونه های نانوکامزوزیتی حاوی نانوذرات TiO2 سنتزی نسبت به نمونه تجاری مقاومت بهتری در مقابل اشعه فرابنفش از خود نشان می دهند که دلیلی بر بالاتر بودن طاول عمار ایان نانوکامزوزیت ها نسبت به نمونه تجاری خواهد بود

Keywords:

تخریب نوری , نانوکامزوزیت پی وی سی دی اکسید تیتانیو , هیدروپروکسید