ثمین دخت رضائیان نجف آبادی - دانشجوی کارشناسی ارشد پژوهش هنر دانشگاه گیلان

پژوهش حاضر با هدف بررسی بازآفرینی شهری بر اساس اصول نوشهرگرایی به روش توصیفی و از نوع کتابخانه ای انجام شده است. نتایج پژوهش نشان داد مهم ترین اصول نوشهرگرایی قابل استفاده در بازآفرینی شهری مواردی مانند قابلیت پیاده روی، ارتباط پذیری و تدوام، کاربری های مختلط و متنوع، مسکن های مختلط، معماری و طراحی شهری با کیفیت، ساختار سنتی محله ها، تراکم افزایش یافته، حمل و نقل عمومی، پایداری و کیفیت زندگی بوده است. بر همین اساس می توان گفت نوشهرگرایی، انسان و اجتماع را محور طراحی قرار داده و اصول خود را با اولویت مسیرهای پیاده، فضاهای مدنی، اختلاط کاربری ها، توسعه متراکم و محدودیت در استفاده از حمل و نقل خصوصی تدوین می کند که در نتیجه، اصول نوشهرگرایی می تواند در امتداد اصول حاکم بر شکل گیری شهرسازی ایران تلقی گردد؛ چرا که سلسله مراتب شبکه معابر و وجود ابنیه فرهنگی و مذهبی در شهرسازی ایران با اصول نوشهرسازی مطابقت دارد، اما فرسایش کالبدی و نیازهای نوین زندگی، مسئله ساز شده است. همچنین در امکان کاربست اصول نوشهرگرایی در بافت های تاریخی، نکاتی وجود دارد. این اصل را با شرایطی مانند مشارکت مردم، سیاست های مالیاتی برای جذب بخش خصوصی و تدوین برنامه های جامع نوسازی می توان قبول کرد.

بازآفرینی شهری، نوشهرگرایی، شهر.