ساریسا اله ویسی - کارشناس ارشد مهندسی شهرسازی گرایش برنامه ریزی شهری از دانشگاه کردستان

تجربیات ملی و بین المللی در زمینه پیشرفت و توسعه کشورها بیانگر این مهم است که انسان محور اصلی توسعه در هر کشور می باشد و زمانی برنامه های توسعه پایدار در یک کشور با موفقیت همراه خواهد بود که جایگاه انسان به عنوان محور توسعه به صورت عملی در برنامه های جاری مورد توجه قرارگیرد بنابراین تاکید بر کودک، خانواده، جامعه و سازمان های محلی موجبات تاکید بر برنامه های توانمندسازی را فراهم نموده و سبب می شود تا هیچ قشری از افراد جامعه که به نوعی در توسعه دخیل هستند از قلم نیافتند. با توجه به این امر مطرح شدن نظریه شهر دوستدار کودک سبب شد تا کودکان به عنوان مهم ترین و در عین حال آسیب پذیرترین گروه جامعه در شهرها مورد توجه قرارگیرند هدف از انجام این پژوهش مشارکت کودکان در در ایجاد محیط ساخته شده اطرافشان و در نتیجه تحلیل نظر آن هاست در این مقاله سعی شده از رو ش های مشارکتی مانند پرسشنامه، نقاشی، انشا و مصاحبه با کودک در مورد شهر و فضاهای شهری و همچنین فعالیت هایشان استفاده شود از آن جایی که محدوده مورد مطالعه محله دروس واقع در منطقه ۳ می باشد نیاز به نمونه گیری برای توزیع پرسش نامه می باشیم که با توجه به فرمول کوکران حجم نمونه را مشخص کرده ایم. در این راستا در گام نخست اطلاعات جامعی راجع به مکان های مورد علاقه کودکان جمع آوری شد. در گام دوم به بررسی فعالیت های مورد علاقه کودکان پرداخته و در مرحله بعدی ویژگی های یک شهر دوست داشتنی از نگاه کودکان در قالب مصاحبه، نقاشی و انشا مورد بررسی قرار گرفته است.

کودک، شاخص های شهر دوستدار کودک، مشارکت کودکان، محله دروس.