CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

ارزیابی مولکولی ژن های van A و van B در جدایه های انتروکوکی بیمارستانی مقاوم به ونکومایسین و تیکوپلانین

عنوان مقاله: ارزیابی مولکولی ژن های van A و van B در جدایه های انتروکوکی بیمارستانی مقاوم به ونکومایسین و تیکوپلانین
شناسه ملی مقاله: JR_GOUMS-19-2_013
منتشر شده در در سال 1396
مشخصات نویسندگان مقاله:

شهرام شهرکی - Assistant Professor, Department of Microbiology, Infectious Disease and Tropical Medicine Research Center, Faculty of Medicine, Zahedan University of Medical Sciences, Zahedan, Iran
سیدمرتضی ربیع نژاد موسوی - M.Sc in Microbiology, Department of Microbiology, Infectious Disease and Tropical Medicine Research Center, Faculty of Medicine, Zahedan University of Medical Sciences, Zahedan, Iran
بهرام دهمرده - B.Sc in Microbiology, Department of Microbiology, Faculty of Medicine, Zahedan University of Medical Science, Zahedan, Iran
محمد آتشگه - B.Sc in Biology, Department of Microbiology, Faculty of Medicine, Zahedan University of Medical Science, Zahedan, Iran

خلاصه مقاله:
زمینه و هدف : انتروکوک ها باکتری های گرم مثبتی هستند که در دستگاه گوارش انسان یافت می شوند. عفونت های بیمارستانی و مقاومت آنتی بیوتیکی سبب افزایش اهمیت انتروکوک ها شده است. این مطالعه به منظور ارزیابی مولکولی ژن های van A و van B در جدایه های انتروکوکی بیمارستانی مقاوم به ونکومایسین و تیکوپلانین با استفاده از روش مولکولی PCR انجام شد. روش بررسی : در این مطالعه توصیفی ۱۱۳ جدایه از بخش های مختلف بیمارستان علی بن ابی طالب (ع) شهرستان زاهدان به تفکیک جنس و گونه از لحاظ ویژگی های بیوشیمیایی و فنوتیپی بررسی شدند. آزمون آنتی بیوگرام برای سنجش حساسیت آنتی بیوتیکی انجام گردید. بررسی حداقل غلظت بازدارندگی رشد به روش E-test انجام شد. سپس بررسی مولکولی ژن های van A و van B با استفاده از روش PCR انجام شد. یافته ها : جدایه ها از نمونه های ادراری، کشت خون و ترشحات ریوی به ترتیب با مقادیر ۹۲%، ۶.۲% و ۱.۸% به دست آمدند. این مطالعه نشان داد گونه های انتروکوکوس فکالیس و انتروکوکوس فاسیوم بیشترین مقاومت را در برابر آنتی بیوتیک های ونکومایسین و تیکوپلانین داشته و ژن van A در تمامی این نمونه ها جدا شد و ژن vanB در همگی غایب بود. نتیجه گیری : فراوانی انتروکوکوس فکالیس به مراتب بالاتر از گونه های دیگر بود؛ اما مقاومت گلیکوپپتیدی در انتروکوکوس فاسیوم سهم بیشتری داشت.

کلمات کلیدی:
Enterococci, Vancomycin, Teicoplanin, Antibiotic resistance, VanA genotype, VanB genotype, انتروکوک, ونکومایسین, تیکوپلانین, مقاومت آنتی بیوتیکی, ژن van A, ژن van B

صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1723779/