سعید رمضانی - M.Sc in Physical Education and Sport Science, Exercise Physiology, University of Tehran, Tehran, Iran
فاطمه شب خیز - Associate Professor, Department of Exercise Physiology, Faculty of Physical Education and Sport Science, University of Tehran, Tehran, Iran
سیروس چوبینه - Assistant Professor, Department of Exercise Physiology, Faculty of Physical Education and Sport Science, University of Tehran, Tehran, Iran
زینب فیروزه - Ph.D Candidate in Exercise Physiology, University of Hakim Sabzevari, Sabzevar, Iran

زمینه و هدف : رهیدراسیون سریع و کافی برای ورزشکاران زیادی به ویژه شرکت کنندگان در جلسات متعدد روزانه و یا شرکت کنندگان در ورزش های با طبقه بندی وزنی مهم است. غلظت درشت مغذی ها و محتوی الکترولیت های مایع مصرفی به دنبال ورزش می تواند بر مقدار مایع حفظ شده در بدن موثر باشد. این مطالعه به منظور تعیین اثر مصرف شیر بر وضعیت رهیدراسیونی و عملکرد استقامتی مردان جوان سالم بعد از دهیدراسیون ناشی از فعالیت تناوبی در گرما انجام شد. روش بررسی : در این مطالعه شبه تجربی ۱۰ مرد جوان سالم پروتکل آزمایشگاهی را در سه نوبت جداگانه با فاصله یک هفته و با مصرف نوشیدنی شامل آب، شیر و نوشابه ورزشی (پاوراید) اجرا کردند. در روز اجرای پروتکل، در چهار نوبت در دوره زمانی یک ساعت، بعد از ورزش دهیدراته کننده مصرف گردید. افراد برای دستیابی به کاهش وزن ۱.۸% توده بدنی به انجام فعالیت تناوبی روی چرخ کارسنج پرداختند. مقدار مصرف هر نوشیدنی در هر نوبت مصرف ۱۵۰درصد توده بدنی از دست رفته طی دهیدراسیون بود. نمونه های ادرار در ۶ مرحله (قبل از ورزش، بعد از ورزش، بعد از مصرف نوشیدنی و هر یک ساعت طی ریکاوری) جمع آوری شد. ۱۰ دقیقه بعداز پایان ریکاوری ۳ ساعته یک تست عملکرد استقامتی با شدتی معادل ۷۰ درصد حداکثر اکسیژن مصرفی در شرایط دمایی تست اول بر روی تردمیل تا درماندگی ارادی انجام شد. ضربان قلب و میزان درک تلاش هر ۵ دقیقه و در پایان فعالیت ثبت شد. یافته ها : وزن مخصوص ادرار قبل از ورزش، بین نوبت های مصرف شیر، نوشابه ورزشی و آب اختلافی نداشت. حجم کل ادرار تولیدی در گروه مصرف کننده شیر (۱۰۸.۹۵±۵۲۱) به صورت معنی داری در مقایسه با گروه های نوشابه ورزشی (۲۳۵.۹۹±۱۱۱۸.۵۰) و آب (۱۹۷.۷۳±۱۰۸۲.۸۰) کاهش داشت (P<۰.۰۵). در پایان مطالعه تعادل خالص مایع برای گروه مصرف کننده شیر در مقایسه با نوشابه ورزشی و آب به طور معنی داری مثبت بود (P<۰.۰۵). زمان فعالیت تا درماندگی در تست ظرفیت ورزشی، با شدت ۷۰درصد حداکثر اکسیژن مصرفی در گروه مصرف کننده شیر نسبت به نوشابه ورزشی به طور معنی داری بیشتر بود (P<۰.۰۵). نتیجه گیری : شیر کم چرب نسبت به نوشابه ورزشی و آب، محلول رهیدراسیون موثرتری ارزیابی شد.

Endurance performance, Dehydration, Rehydration, Milk, Powerade, عملکرد استقامتی, دهیدراسیون, رهیدراسیون, شیر, نوشابه ورزشی