داریوش فرهود - Professor, Department of Genetics, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
غلامعلی افروز - Distinguished Professor, Faculty of Psychology and Education, Tehran University, Tehran, Iran
فاطمه نصرتی - PhD in Education and psychology of Exceptional Children

زمینه و هدف : نشانگان داون، ترکیبی از ویژگی ها و نارسایی های خاص جسمانی و عقب ماندگی ذهنی است که به علت اختلال شمارشی در کروموزوم ۲۱ به وجود می آید. این نشانگان از شایع ترین و شناخته ترین اختلال کروموزومی در انسان محسوب می شود که منجر به مشکلات ذهنی متوسط تا شدید، به همراه علائم فیزیکی، حسی و حرکتی می گردد. این مطالعه به منظور تعیین عوامل مرتبط با تولد نوزاد مبتلا به نشانگان داون انجام شد. روش بررسی : این مطالعه توصیفی مقطعی روی ۹۱۳ مادر دارای فرزند یا جنین مبتلا به نشانگان داون مراجعه کننده به مرکز مشاوره کلینیک ژنتیک تهران در سال ۱۳۸۹ انجام شد. تشخیص اختلال نشانگان داون در کودکان از طریق انجام کشت کروموزوم در کلینیک انجام شد. اطلاعات مربوط به متغیرهای سن مادر، سن شروع قاعدگی، گروه خونی، تعداد سقط، نسبت فامیلی والدین و تعداد فرزندان از طریق تکمیل پرسشنامه جمع آوری و فراوانی نشانگان داون براساس متغیرهای مطالعه توصیف گردید. یافته ها : از مجموع ۹۱۳ کودک مبتلا به نشانگان داون بررسی شده ۴۹۳ پسر (۵۴ درصد) و ۴۲۰ نفر دختر (۴۶ درصد) بودند و نسبت جنسی پسر به دختر ۱.۱۷ بود. تولد نوزاد مبتلا به نشانگان داون در ۳۲.۴% از مادران در سنین ۳۰-۲۵ سال رخ داده بود. ۳۸۴ نفر (۴۲ درصد) از والدین کودکان مبتلا به نشانگان داون نسبت فامیلی دور و نزدیک داشتند. تعداد سقط در مادران از عدم سقط (۹۶.۷%) تا ۵ سقط مکرر (۰.۱%) متغیر بود. تعداد فرزندان از تک فرزندی (۱۵.۱%) تا ۱۳-۱۱ فرزند (۱.۳%) متغیر بود و بیشترین ابتلاء با تعداد ۴ فرزند (۱۶.۵%) مشاهده گردید. نتیجه گیری : نتایج این مطالعه نشان دهنده فراوانی بیشتر تولد نوزاد مبتلا به نشانگان داون در مادران با سنین ۳۰-۲۵ سال بود.

Down syndrome, Maternal age, Abortion, Child, نشانگان داون, سن مادر, سقط