رضا رحمتی
دیوید گروندی

زمینه و هدف : نقش بیولوژیکی هیدروژن سولفید روی عضله صاف بافت های عروقی و غیرعروقی تا حدودی متناقض بوده و شامل فعالیت های انقباضی و شل شدن می باشد. این مطالعه به منظور تعیین اثر هیدروژن سولفید بر فعالیت حرکتی عضله صاف ژژنوم موش سوری انجام شد. روش بررسی : در این مطالعه تجربی از ۲۳ سر موش با یک زمینه ژنتیکی C۵۷/BL۶ به وزن های ۲۵-۲۰ گرم استفاده شد. ابتدا حیوانات بیهوش شدند و سپس به وسیله تزریق داخل صفاقی دوز بالای سدیم پنتوباربیتون (mg/kg۸۰) کشته شدند. سپس قسمتی از ژوژنوم جدا شد و در محلول کربس گازدهی شده با اکسیژن ؛ قرار گرفت. قطعات ژوژنوم جدا شده به طول تقریبی ۴ سانتی متر به طور افقی در حمام بافتی قرار گرفتند. فعالیت حرکتی بافتی به صورت تغییرات فشار از بخش آنالی توسط ترانسدیوسر فشار اندازه گیری شد. اثرات سدیم هیدروژن سولفید در غلظت های مختلف (۳۰۰۰-۱۰۰ میکرومول) به مدت ده دقیقه روی فعالیت حرکتی قطعات جدا شده بررسی گردید. یافته ها : کاربرد سدیم هیدروژن سولفید (پیش ساز هیدروژن سولفید) در حمام بافت در حالت وابستگی به دوز، سبب مهار فعالیت حرکتی شد و تفاوت معنی داری بین موش های دارای گیرنده وانلوئیدی و فاقد گیرنده وانلوئیدی مشاهده نشد. در حضور تترودوتوکسین (یک میکرومول) سدیم هیدروژن سولفید سبب کاهش در تنوس پایه (۵n= ، P<۰.۰۵ و ۵/۱۹ درصد) و مهار انقباض حاصل از ۳۰میکرومول بتانکول و مهار انقباض حاصل از ۳۰میکرومول بتانکول (۵n= ، P<۰.۰۵ و ۵۵ درصد) گردید. نتیجه گیری : این مطالعه نشان داد که هیدروژن سولفید مهار کننده مهم فعالیت حرکتی در ژژنوم موش سوری است.

Hydrogen sulfide, Mice, Intestine, Motor activity, هیدروژن سولفید, فعالیت حرکتی, روده کوچک, موش سوری