سهراب حلالخور
دردی قوجق
فرزاد جلالی
مینا اسلامدوست

زمینه و هدف : گلیکوزآمینوگلیکان ها، پلی ساکاریدهای بدون شاخه ای می باشند و نقش کلیدی در ساختمان مولکولی و عملکرد غشاء سیتوپلاسمی دارند. گلیکوزآمینوگلیکان ها در مکانیسم برخی بیماری ها از جمله پرفشاری خون نیز نقش مهمی برعهده دارند. از آنجایی که افزایش فشارخون شریانی همواره از مهم ترین معضلات سلامتی مردم در کشورهای مختلف بوده است ، اما هنوز شاخص دقیق و قابل اعتمادی برای تشخیص زودرس این بیماری وجود ندارد. این مطالعه به منظور اندازه گیری گلیکوزآمینوگلیکان های ادرار ۲۴ ساعته و سرم به عنوان شاخص دقیق و زودرس برای بررسی بیماران مبتلا به پرفشاری خون اولیه انجام شد. روش بررسی: این مطالعه مورد – شاهدی روی ۵۳ بیمار مبتلا به پرفشاری خون اولیه که برای درمان در بیمارستان های آموزشی شهیدبهشتی و شهیدیحیی نژاد بابل طی سال های ۸۲-۱۳۸۱ بستری شده بودند و ۳۸ فرد سالم انجام شد. نمونه ادرار ۲۴ ساعته و نمونه سرم از افراد شاهد بدون ابتلا به بیماری پرفشاری خون و افراد مبتلا به بیماری پرفشاری خون که از لحاظ سن و جنس همسان بودند، تهیه شد. مقدار گلیکوزآمینوگلیکان در نمونه ها به روش (کالریمتریک ) و با اسپکتروفتومتر اندازه گیری شد. یافته ها : نتایج این مطالعه نشان داد که بین میزان دفع گلیکوزآمینوگلیکان های ادرار ۲۴ ساعته و فشارخون سیستولیک نسبت مستقیمی وجود دارد و با افزایش فشارخون سیستولیک، مقدار دفع ادراری گیلکوزآمینوگلیکان ها نیز افزایش می یابد. همچنین مقدارگلیکوزآمینوگلیکان ها در سرم افراد مبتلا به پرفشاری خون اولیه نیز در مقایسه با گروه شاهد افزایش می یابد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که در بیماران مبتلا به پرفشاری خون اولیه مقدار گلیکوزآمینوگلیکان ها در ادرار۲۴ ساعته و سرم نسبت به گروه شاهد افزایش می یابد. بنابراین اندازه گیری مقدار گلیکوزآمینوگلیکان های ادرار ۲۴ ساعته می تواند، شاخص مناسبی برای تشخیص زودرس پرفشاری خون باشد.

Essential hypertension, ۲۴-h urinary Glucose Amino Glycans, Spectrophotometery, Microalbuminurea, پرفشاری خون اولیه , گلیکوزآمینوگلیکان ادرار ۲۴ ساعته , اسپکتروفتومتری, میکرو آلبومینوری