مهناز طالبی
محمدحسن نعیمی طبیعی

زمینه و هدف : استاتوس اپی لپتیکوس یا صرع پایدار وضعیتی اورژانس برای نورولوژیست ها و پزشکان بخش مراقبت های ویژه است. زیرا ناشی از عوامل تهدیدکننده موضعی یا ژنرالیزه مغزی بوده و با مرگ و میر بالایی همراه است. هدف این مطالعه تعیین علت صرع پایدار، علت مرگ و تعیین تاثیر عوارض جانبی بر مرگ و میر آن بود. روش بررسی: در این مطالعه ۱۷۶ بیماری که به علت صرع پایدار طی ۱۵ سال (۸۳-۱۳۶۹) در ICU اعصاب بیمارستان امام خمینی تبریز بستری بودند، بررسی شدند. از بین آنها مواردی که فوت کرده بودند، استخراج و برای هر کدام پرسشنامه های مخصوص تکمیل و از نظر سن، جنس، علت، نوع تشنج، طول مدت و عوارض تاثیرگذار بر مرگ و میر صرع پایدار بررسی شدند. مقادیر به دست آمده با استفاده از نرم افزارspss-۱۲ و روش های آمار توصیفی و آزمون کای اسکوئر تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در این مطالعه میزان مرگ ۲/۳۵درصد بود. در جنس مونث، صرع پایدار بیش از یک ساعت، در نوع تونیک- کلونیک و در گروه سنی بالای ۶۰ سال بیشترین بود. عدم مصرف و یا مصرف ناکافی داروهای ضدصرع شایع ترین علت اپی لپسی (۲۶درصد) و پنومونی آسپیراتیو شایع ترین عارضه تاثیرگذار بر مورتالیته (۴۸درصد) بود. ۲۶درصد از موارد مورتالیته سابقه تشنج و ۴درصد سابقه قبلی استاتوس اپی لپتیکوس (SE) را داشتند. شایع ترین عارضه تاثیرگذار بر مرگ زودهنگام بیماران، عفونت های ریوی بود. نتیجه گیری : در این مطالعه، میزان مرگ بیشتر از سایر مطالعات بود که به دلیل عدم مراجعه به موقع بیماران به مراکز درمانی و آشنایی ناکافی کارکنان با نحوه برخورد صحیح با این بیماری می باشد. عدم مصرف و یا مصرف ناکافی داروهای ضدصرع شایع ترین علت اپی لپسی است.

Status epilepticus, Tonic-Clonic' seizure, Epilepsy, صرع مداوم, صرع تونیک-کلونیک, تشنج