مهرداد ایزدی
امیر حسین باقرزاده
فریده تاره
فریبرز منصور قناعی

زمینه و هدف: بیماری هیرشپرونگ (H.D)، یک بیماری ناشی از فقدان مادرزادی سلول های گانگلیونی جدار روده بزرگ می باشد که می تواند به انسداد آن بیانجامد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی تظاهرات بالینی و میزان درگیری در بیماران بستری، در یک دوره ۶ ساله می باشد.روش بررسی: این مطالعه توصیفی تحلیلی روی کلیه بیماران مراجعه کننده به مرکز تخصصی پورسینا رشت در طی سال های ۱۳۷۴ لغایت ۱۳۸۰ با تشخیص هیرشپرونگ انجام شد. اطلاعات از پرونده های پزشکی بیماران استخراج شد. داده های شامل سن، جنس، تظاهرات بیماری، روش تشخیصی منجر به تشخیص قطعی، سگمان گرفتار، نوع جراحی انجام شده و عوارض جراحی انجام شده بود. در نهایت داده ها با نرم افزار آماری SPSS-۱۰ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: در طی دوره ۶ ساله، ۵۸ بیمار با تشخیص H.D یافت شد. در طی این مدت آنان برای خارج نمودن سگمان گرفتار تحت عمل جراحی قرار گرفتند. بیماران این مطالعه شامل ۱۹ دختر و ۳۹ پسر بودند. سن بروز بیماری از یک روزگی تا ۱۸ سالگی متغیر بود. علایم بروز بیماری شامل عدم دفع مکونیوم (۱۷.۲۴درصد)، یبوست (۷۹.۳۱ درصد)، دیستانسیون شکم (۶۷.۲۴ درصد)، اسهال (۵.۱۷ درصد) بود. طول سگمان گرفتار در سه نوع رکتوسیگموئید سگمان خیلی کوتاه و تمام کولون تفاوتی نداشت. جراحی ها به سه روش Swenson ,Lynn ,Soave انجام شده بود. شایع ترین عوارض زودرس و دیررس به ترتیب لیک آناستوموز (۱۰.۲ درصد) و یبوست طول کشیده (۱۰.۲ درصد) بود. بروز عوارض پس از عمل براساس سه روش جراحی از نظر آماری تفاوتی نداشت.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که میزان سگمان گرفتار در زمان و بروز علایم تاثیر چندانی ندارد و کاهش عوارض در این مطالعه می تواند ناشی از نوع عمل و زمان مناسب عمل باشد.

Hirschsprung’s Disease, Abdominal distension, Anomalies, بیماری هیرشپرونگ, دیستانسیون شکمی, آنومالی